Μπορεί στην Ελλάδα να θεωρείσαι μικρός μέχρι τα 50 σου, αλλά στον υπόλοιπο κόσμο, οι 20χρονοι θεωρούνται πλέον ενήλικοι και συνεπώς αποκλειστικά υπεύθυνοι για τις πράξεις και τα λεγόμενα τους. Η κοινότυπη ρήση «έλα μωρέ μικρός είναι δεν ξέρει τι κάνει, μπορεί να ειπωθεί σ’ ένα δεκαπεντάχρονο παιδάκι αλλά αν προβάλλεται ως δικαιολογία υπέρ κάποιου σε μεγαλύτερη ηλικία, τότε μεταξύ άλλων και εμμέσως, αμφισβητούν σε μέγιστο βαθμό την νοητική κατάσταση του δίνοντας του συγχωροχάρτι εξαρχής, υπονοώντας μ αυτόν τον τρόπο, ότι κάθε νέος (δηλ. κάτω από 50! ) ίσον ηλίθιος μέχρι να γίνει …..εξήντα! Κάνουν δηλαδή περισσότερο κακό σ’ αυτόν που προσπαθούν να δικαιολογήσουν, παρά καλό. Δεν το καταλαβαίνουν μάλλον.
Δεύτερον, το θέμα ναζισμός, έχει εδώ και τουλάχιστον ένα χρόνο, καλήν- κακώς, την τιμητική του αφού προβάλλεται πλέον ως Lifestyle. Άρα, υπήρχε άπλετος χώρος και χρόνος να μάθει ακόμα και το 20χρονο «παιδάκι» για το φαινόμενο του ναζισμού. Συνεπώς, τόσα χέρια που θα είδε ο νεαρός τον περασμένο χρόνο προτεταμένα, πριν προτάξει και το δικό του μετά το γκολ, δεν νομίζω να νόμιζε ότι είναι απλή χειρονομία για να σταματήσει κάποιο λεωφορείο στη στάση.
Τρίτον, όσον αφορά γενικώς το θέμα της δικαιολόγησης των νέων, της συνύφανσης δηλαδή του το νεαρού της ηλικίας κάποιου με την άγνοια του περί του φαινόμενου του ναζισμού, έξοχη απάντηση δίνει η εξαιρετική γερμανική ταινία των Hirschbiegel-Eichinger με τίτλο „Der Untergang“. Σ΄ αυτήν εξιστορούνται οι τελευταίες ώρες του Χίτλερ από την σκοπιά της προσωπικής του γραμματέας, της 25χρονης βαυαρής Traudl Junge. Στο τέλος της ταινίας, η γραμματέας θίγει ακριβώς αυτό το θέμα της ηλικίας και της δήθεν συνυφασμένης μ’ αυτήν αθωότητας: «Όταν σταμάτησε η ναζιστική θηριωδία και είδα τι είχε κάνει ο ναζισμός στους Εβραίους προσπάθησα πολλές φορές στην μετέπειτα ζωή μου να εξιλεώσω τον εαυτό μου και να τον πείσω ότι, ήμουν απλά μια ασήμαντη γραμματέας, μόλις 25 ετών άρα χωρίς την παραμικρή ευθύνη για ότι έγινε. Δεν ήξερα τι γινόταν, δεν έδινα τις εντολές εξόντωσης εγώ. Δυστυχώς δεν κατάφερα ποτέ να πείσω τον εαυτό μου. Θυμόμουν πάντα την Σοφή Σολ, που ήταν μόλις 19 ετών όταν την σκότωσαν οι ναζί κατά τον αντιστασιακό της αγώνα κατά του φασισμού, όταν αυτός ακόμα γεννιόνταν. Αυτή ενδιαφέρθηκε να μάθει έγκαιρα, για το τι εστί Ναζισμός!
Εγώ δεν ενδιαφέρθηκα ποτέ να μάθω τι είναι ο ναζισμός. Αυτή ήταν η δικιά μου ευθύνη!». E, αν δεν ήξερε, αυτή ακριβώς ήταν η ευθύνη και του νεαρού ποδοσφαιριστή.
Γράφει ο Δημήτριος Δημητριάδης στο greek-rechtsanwalt.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Πολιτική Σχολίων
Το «Νομικά Ανάλατα» δεν έχει προς το παρόν ενεργοποιήσει καμία υπηρεσία έγκρισης ή μετριασμού σχολίων. Επίσης, έχει επιτρέψει τα ανώνυμα σχόλια. Οι επιλογές αυτές οφείλονται στην επιθυμία μας να δημιουργηθεί μία κοινότητα γύρω από το ιστολόγιο, η οποία να συζητά και να έχει παλμό.
Όμως, πρέπει να σημειωθούν τα εξής:
- Κάθε σχόλιο αντιπροσωπεύει τον σχολιαστή του και μόνο, και δεν απηχεί κατ’ ανάγκην τις αντιλήψεις του «Νομικά Ανάλατα»
- Υβριστικά, δυσφημιστικά ή άλλα παράνομα σχόλια δε θα γίνονται σε καμία περίπτωση ανεκτά.
- Σε καμία απολύτως περίπτωση δε θα γίνονται ανεκτά υβριστικά σχόλια που απευθύνονται στους υπόλοιπους σχολιαστές του Ιστολογίου.
- Πέρα από τα παράνομα σχόλια, απαγορεύονται τα σχόλια που είναι σκοπίμως εκτός θέματος, άσχετα, προκλητικά και έχουν σκοπό να προκαλέσουν εκρηκτικές αντιδράσεις (Τρολ, Troll).
Το «Νομικά Ανάλατα» διατηρεί το δικαίωμα της απροειδοποίητης και αναιτιολόγητης φραγής (block) χρηστών που έχουν παραβιάσει τους όρους χρήσης.
(από τους Όρους Χρήσης)