Συνταγματικότητα παραβόλου επί ασφαλιστικών μέτρων [Σ.τ.Ε. 738/2012]

Για άλλη μία φορά, το ΣτΕ μας κάνει περήφανους αναγνωρίζοντας συνταγματικότητα ενός παραβόλου το οποίο όχι μόνο αναφέρεται σε προσωρινή δικαστική προστασία, όχι μόνο ανέρχεται επί του 1% της προϋπολογισθείσης αξίας και μπορεί να φτάσει τα 50.000 €, αλλά καλύπτει και τις εκκρεμείς δίκες.

Και φυσικά, μαζί με όλα τα άλλα, αναφύονται πρώτα-πρώτα μερικές απορίες:

1) Αυτό το παράβολο είναι ξεχωριστό από το παράβολο για την κύρια δίκη;

2) Ποιο ποσό θα ήταν δυσανάλογο κατά το ΣτΕ;

3) Πως θα υπολογίζεται το αίτημα σε περιπτώσεις -ουκ ολίγες- που ζητείται η διατήρηση των πραγμάτων στην παρούσα κατάσταση (πχ αυθαίρετα που δεν έχουν αποπερατώσει τον "φέροντα οργανισμό")

(*παρόραμα που επισημάνθηκε από αναγνώστρια. Ακολουθεί η σωστή διατύπωση)

3) Θα ήταν παραδεκτή η μελλοντική επιβολή παραβόλου σε άλλες περιπτώσεις ασφαλιστικών μέτρων -ουκ ολίγες- που ζητείται η διατήρηση των πραγμάτων στην παρούσα κατάσταση (πχ αυθαίρετα που δεν έχουν αποπερατώσει τον "φέροντα οργανισμό") και αν όχι γιατί; πως θα υπολογίζεται το αίτημα σ' αυτές τις περιπτώσεις;

Κάποια στιγμή θα βρω χρόνο να σχολιάσω εκτενέστερα, αλλά σήμερα, κάνοντας ένα μικρό μόνο σχόλιο, θα πω αυτό που πάγια υποστηρίζω από το 2009 και πέρα: το έλλειμμα δικαιοσύνης δεν αντιμετωπίζεται με λιγότερη, αλλά με περισσότερη Δικαιοσύνη. Επίσης, αδημονώ να δω πως θα κρίνει το ΕΔΔΑ αυτό το παράβολο όσον αφορά στο δικαίωμα πρόσβασης σε δικαστήριο, και ειδικότερα σε υποθέσεις αστικής ή ποινικής φύσεως που υπάγονται στο ΣτΕ (ας μην ξεχνάμε ότι ο χαρακτηρισμός μίας υπόθεσης ως "ποινικής" ή "αστικής" υπάγεται στην αυτόνομη ερμηνεία του ΕΔΔΑ).

Τα "συμβολικά" ποσά (πχ 100 € - άλλο θέμα το πόσο συμβολικό είναι αυτό το ποσό στην Ελλάδα της κρίσης) ξέρουμε ότι τα θεωρεί νόμιμα. Το 1 % επί του αιτήματος για προσωρινή δικαστική προστασία;

Ποια είναι η σχέση μίας τέτοιας ρύθμισης με το δικαίωμα αποτελεσματικού ένδικου μέσου;

Τέλος, είμαι σίγουρος ότι έπονται ακόμα περισσότερες καταδίκες της Ελλάδας για επέμβαση της εκτελεστικής εξουσίας σε εκκρεμείς δίκες. 

====================================================

Παρακάτω το απόσπασμα που δημοσιεύεται στον επίσημο ιστότοπο του Δικαστηρίου. 

"Σ.τ.Ε. 738/2012 Ε.Α. Συνταγματικότητα παραβόλου επί ασφαλιστικών μέτρων [4/1/2013] Με το άρθρο 11 της από 4-12-2012 π.ν.π. προβλέφθηκε ότι για την παραδεκτή άσκηση αιτήσεως ασφαλιστικών μέτρων καταβάλλεται παράβολο ανερχόμενο σε 1% επί της προϋπολογισθείσης αξίας, το ύψος του οποίου δεν μπορεί να υπερβεί τις 50.000 ευρώ.

Η ρύθμιση αυτή εφαρμόζεται και στις εκκρεμείς κατά το χρόνο δημοσίευσής της στην Ε.τ.Κ. δίκες. Περαιτέρω, η συνδρομή ή μη των έκτακτων περιπτώσεων εξαιρετικά επείγουσας και απρόβλεπτης ανάγκης, κατά το άρθρο 44 παρ. 1 Σ., δεν υπόκειται, κατά πάγια νομολογία, σε δικαστικό έλεγχο. Συνεπώς, δεν χωρεί δικαστικός έλεγχος του κατά πόσον συνέτρεχε πράγματι έκτακτη περίπτωση εξαιρετικά επείγουσας και απρόβλεπτης ανάγκης για τη θέσπιση της επίδικης ρυθμίσεως. Η εν λόγω ρύθμιση θεσπίζει περιορισμό του δικαιώματος (προσωρινής) ένδικης προστασίας, όπως το δικαίωμα αυτό κατοχυρώνεται στο Σύνταγμα (άρθρο 20 παρ. 1) και στο δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (άρθρα 1 και 2 της οδηγίας 92/13/ΕΟΚ, όπως τροποποιήθηκε με την οδηγία 2007/66/ΕΚ, η οποία μεταφέρθηκε στην εσωτερική έννομη τάξη με το Ν. 3886/2010) και 6 παρ. 1 της ΕΣΔΑ. Ο εν λόγω περιορισμός εξυπηρετεί τους θεμιτούς σκοπούς δημοσίου συμφέροντος που αναφέρονται στην αιτιολογική έκθεση της ρύθμισης και κρίνεται πρόσφορος για την εξυπηρέτησή τους (αποτροπή ασκήσεως αιτήσεων ασφαλιστικών μέτρων προφανώς αβάσιμων που προκαλούν αύξηση του κόστους των διαγωνισμών και παρακωλύουν για μεγάλο χρονικό διάστημα την τελεσφόρηση αυτών). Περαιτέρω, σε σχέση με την αναλογικότητα του περιορισμού αυτού, παρατηρείται, κατά πρώτον, ότι οι διεκδικούντες την ανάθεση σύμβασης προμήθειας στο πλαίσιο διαγωνισμού, όπως ο επίδικος, πρέπει να έχουν ανάλογη χρηματοοικονομική επάρκεια, ώστε να είναι σε θέση τόσο να συμμετάσχουν λυσιτελώς στον οικείο διαγωνισμό, όσο και, σε περίπτωση που τους ανατεθεί η σύμβαση, να προβούν στην προσήκουσα εκτέλεσή της. Εξ άλλου, το επίμαχο παράβολο αποδίδεται στο σύνολό του στον αιτούντα σε περίπτωση αποδοχής, ακόμα και μερικής, της αίτησης ασφαλιστικών μέτρων. Επιπρόσθετα, ο νόμος επιτάσσει σύντομες προθεσμίες για την εκδίκαση της αίτησης ασφαλιστικών μέτρων και την έκδοση απόφασης επ’ αυτής, το δε διακύβευμα είναι, κατά τεκμήριο, σημαντικό, τόσο για τον αναθέτοντα φορέα, όσο και τους διαγωνιζόμενους οικονομικούς φορείς, ενίοτε, μάλιστα, και για την οικονομική ζωή της χώρας, δεδομένου, άλλωστε, ότι το αποτέλεσμα της δίκης των ασφαλιστικών μέτρων ασκεί ουσιώδη επιρροή στην εξέλιξη και, ενδεχομένως, στην έκβαση της διαγωνιστικής διαδικασίας, καθώς και στο κύρος της πράξης ανάθεσης, με την οποία αυτή ολοκληρώνεται, όπως και της συνακόλουθης σύμβασης. Εν όψει τούτων, το ύψος του επίμαχου παράβολου δεν παρίσταται υπερβολικό σε σχέση με την κατά τα ανωτέρω χρηματοοικονομική ικανότητα που τεκμαίρεται ότι έχουν οι διαγωνιζόμενες επιχειρήσεις, καθώς τίθεται και ανώτατο όριο (50.000 ευρώ), που κρίνεται εύλογο, η δε υποχρέωση που επιβάλλεται δεν είναι δυσανάλογη με τους επιδιωκόμενους σκοπούς της, αλλά συνιστά θεμιτό περιορισμό του δικαιώματος ένδικης προστασίας." (πηγή)

Γράφει ο Σπυρίδων Αδάμ

Κάθε νέα ανάρτηση στο email σας