Συνταγματική εκτροπή τυχόν παραπομπή Παπακωνσταντίνου σε ειδικό δικαστήριο…

Για τους πολιτικούς, θεσμοθετήθηκε το ατιμώρητο του πολιτικού εγκλήματος το ακαταδίωκτο του οποίου διασφαλίστηκε με τον εκτρωματικό νόμο περί ευθύνης υπουργών. Πρόκειται για ένα πλέγμα θεσμικής νομιμοποίησης του πολιτικού εγκλήματος (το οποίο είναι στην ουσία έγκλημα του κοινού ποινικού δικαίου) που διασφαλίζει το ακαταδίωκτο και ατιμώρητο των πρωθυπουργών και υπουργών, με ένα ισχυρό νομικό πλαίσιο (Ν. 3126/2003) στο οποίο περιλαμβάνονται και συνταγματικές διατάξεις (αρθρ. 85 και 86), που τους εξασφαλίζει προνομιακή -σε σχέση με τους απλούς πολίτες- μεταχείριση. Και αυτό γιατί το νομοθετικό αυτό έκτρωμα, εισάγει όχι απλώς ευνοϊκή, αλλά σκανδαλώδη μεταχείριση υπέρ των πολιτικών προσώπων, εις βάρος των πολιτών που κατηγορούνται για τις ίδιες εγκληματικές πράξεις, λόγω της προκλητικά βραχείας παραγραφής τους έναντι της εικοσαετούς (20) που ισχύει για τους πολίτες. Δηλαδή το ίδιο το Σύνταγμα αντί να προνοεί με αυστηρότερες προβλέψεις για υπουργούς και πρωθυπουργούς σε σχέση με τους απλούς πολίτες, κατοχυρώνει και διασφαλίζει τα ιδιαίτερα προνόμια των πολιτικών προσώπων όσων αφορά την παραγραφή και τον τρόπο και τις προϋποθέσεις άσκησης της ποινικής σε βάρος τους διώξεως. Στην τελευταία αναθεώρηση του Συντάγματος (περίοδος 2007-2008), ουδείς, κανένα κόμμα και κανένας πολιτικός, δεν πρότεινε να τροποποιηθεί το άρθρο που επιτρέπει στο πολιτικό έγκλημα να δρα ατιμώρητα (άρθρ. 86). Περισσότερες από 800 φορές στην τελευταία 28ετία έχουν ζητήσει οι εισαγγελικές αρχές την άδεια της βουλής προκειμένου να ασκήσουν δίωξη κατά ενός βουλευτή για σοβαρά, πολύ σοβαρά και «λιγότερο σημαντικά» αδικήματα (για τα οποία ωστόσο ένας απλός πολίτης μπορεί να σύρεται επί χρόνια στα δικαστήρια). Η βουλή έδωσε την άδειά της μόλις πέντε φορές...

Καλικατζάροι

Παραμονή πρωτοχρονιάς ήρθες 
να παίξουμε τα ψήλου* 
με κέρματα φθαρμένα απ΄ τον καιρό.
Με κοίταξες βαθειά στα μάτια
και είδες 
πως τα σύμβολα δεν τα πετώ άσκοπα στα λασπόνερα 
ρίχνοντας νομίσματα στα βόλια*.
-Γιατί; μου είπες. Εγώ ρυθμίζω τον καιρό. Σειρά σου. 
Σιώπησα 
και την σιωπή μου την έβαλες στο λεξιλόγιο σου, 
μα δεν κατάλαβες ποτέ το νόημά της.
-Η σιωπή είναι η αδυναμία των θνητών, ξανάπες.
Η Δύναμη μου 
Αδυναμία δική σου 
που δεν κατάλαβες το νόημα του παιχνιδιού.
-Το παιχνίδι . 
Ά το παιχνίδι …. 
Το ρυθμίζουν οι Νόμοι που έθεσα εγώ, επέμενες με κομπασμό.
Θεέ των μικρών ανθρώπων 
από τότε που ενσαρκώθηκες 
εμφανίστηκαν στην γη καλικατζάροι 
και παίζουν την ζωή μας κορώνα γράμματα, τόλμησα να πω.
-Ναι, μου απάντησε ανύποπτα μια ταπεινή γειτόνισσα,
πρόσεξε μην ρίξεις την Πρωτοχρονιά νομίσματα στα βόλια.

* όροι του παιχνιδιού στριφτού.

Γράφει ο Ηλίας Τσάκαλος

Κάθε νέα ανάρτηση στο email σας

Ανθρώπινα Δικαιώματα Ελλάδα 2012

H εικόνα από εδώ.
To πρωτότυπο σχέδιο είναι από το artwork του άλπουμ "...And Justice For All" των Metallica

Τα Χριστούγεννα πέρασαν στο παρελθόν, ενώ η Νέα Χρονιά πλησιάζει.

Την εποχή αυτή υπάρχει μία διάχυτη, αλλά ακαθόριστη μελαγχολία, μία -μέχρι πέρυσι τουλάχιστον- άσβεστη καταναλωτική δίψα, δεν υπάρχει σχεδόν τίποτα αξιόλογο να κάνεις (που δεν μπορείς να το κάνεις τις άλλες εποχές/γιορτές του χρόνου), ενώ ο περισσότερος κόσμος είναι για κάποιο λόγο διατεθειμένος να κάνει ευχές και φιλανθρωπίες, αφού "Χριστούγεννα είναι, καιρός να σκεφτούμε και τους άλλους". 

Έτσι λοιπόν, δε θα ζητήσω συγγνώμη που πρόκειται να σας χαλάσω το κλίμα. Φέτος, έχουμε όλοι μας λιγότερες δικαιολογίες για να μη σκεφτόμαστε το διπλανό μας. 

Και ποιο άλλο πεδίο της νομικής επιστήμης και πράξης προσφέρεται περισσότερο για ενδεικτικές μετρήσεις αγάπης του πλησίον από τα ανθρώπινα δικαιώματα; Κανένα φυσικά.

Αυτές οι γιορτές προσφέρονται για ανασκόπηση και απολογισμούς, λοιπόν.  

Και αυτό ακριβώς σκοπεύω να κάνω: έναν απολογισμό για την διαφύλαξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου στην Ελλάδα του 2012, όπως αυτά είδαν το φως της δημοσιότητας μέσα από τον φακό των ΜΜΕ και από εκθέσεις ανθρωπιστικών οργανώσεων. 

Αν δεν το κάνουμε εμείς αυτό, ποιος θα το κάνει;

Ποια είναι η επόμενη ημέρα για εμάς τους δικηγόρους; Αποτελεί σωτήρια λύση η επέμβαση των ξένων κρατών, που μελετάνε το ελληνικό δικαστικό σύστημα και προσφέρουν τεχνογνωσία σε αυτό το πλαίσιο;
Σε ποιο βαθμό η μεταφορά τεχνογνωσίας θα καλύψει τις απαιτήσεις των πολιτών, στις οποίες εμφανώς αργή αποδεικνύεται η ελληνική δικαιοσύνη;
Η βραδυπορία της δικαιοσύνης είναι «τεχνητή», εξαιτίας της εκούσιας παράλειψης εφαρμογής και υλοποίησης απλών σχεδιασμών και στρατηγικών και απλών νομοτεχνικών παρεμβάσεων;
Η νομοπαραγωγική διαδικασία την περίοδο της κρίσης θα επιλύσει τα χρόνια και δομικά προβλήματα της λειτουργίας της δικαιοσύνης;

Αυτοκτονία σε διατεταγμένη υπηρεσία

«Δεν μπορώ να συνεχίσω να ζω. Δεν αντέχω άλλο πόνο και δυστυχία.
Τώρα ήρθε η στιγμή που πρέπει να το κάνω.
Το έχω αναβάλει πολύ καιρό.
Ο Θεός ας με συγχωρέσει…».
Σημείωμα Αυτόχειρα

Υπάρχουν στιγμές που δεν μπορώ να δικαιολογήσω, πολλώ δε μάλλον να κατανοήσω, για ποιους λόγους καθημερινά εγκαταλείπουν τον στίβο της ζωής, τουλάχιστον 3 συνάνθρωποί μας.

Όταν όμως καταφέρνω να απαλλαγώ από τα συναισθήματά μου, τότε πιστεύω ότι βλέπω την αλήθεια κατάματα. Κάθε άνθρωπος έχει τα δικά του ψυχολογικά όρια. Αυτά τα όρια καθορίζονται από το περιβάλλον, στο οποίο έχει γαλουχηθεί. Ως εκ τούτου, δεν νομιμοποιείται ουδείς να κρίνει για ποιους λόγους ο συνάνθρωπός μας, δεν έχει τα ίδια όρια με εμάς. Δεν είμαστε μεγαλωμένοι με τους ίδιους τρόπους, δεν έχουμε τις ίδιες προσλαμβάνουσες και δεν μπορούμε να έχουμε την απαίτηση, να σκέφτονται και να συμπεριφέρονται όλοι με το δικό μας τέμπο.

Προσευχή στον δικό μου Θεό

Μια απόπειρα προσευχής των ημερών...

Αφιερωμένο στον Νίκο τον Καββαδά.

Δεν ξέρω αν γεννήθηκες ταπεινός 
Δεν ξέρω καν αν γεννήθηκες 
Χριστέ μου
ή αν όλα αυτά 
τα λένε οι γραφές 
των σταυρωτών σου 
για να δικαιολογήσουν 
τον λόγο που σε σταύρωσαν.
Σε βλέπω
σήμερα
χρονιάρες μέρες
σκυφτό 
να τριγυρνάς στα σκουπίδια 
των πόλεων 
της δήθεν ευδαιμονίας μας 
μαζεύοντας αποφάγια 
και ρίχνοντας λοξές ματιές
στην μέσα σου αξιοπρέπεια .

Χριστούγεννα με Χριστό (με Σώμα και Αίμα Χριστού)

Σε Λίγες μέρες η ανθρωπότητα θα γιορτάσει τη γέννηση του Κυρίων ημών Ιησού Χριστού. Έχει αρχίσει ήδη να γίνεται αισθητό στα νοικοκυριά, το κλίμα των Χριστουγέννων από τις κατάλληλες προετοιμασίες (τα ψώνια, οι πράξεις φιλανθρωπίας, το στόλισμα του δένδρου, η Φάτνη, τα παραδοσιακά γλυκά, κουραμπιέδες και μελομακάρονα, η ανταλλαγή δώρων, η προμήθεια γαλοπούλας και άλλων αγαθών για το Χριστουγεννιάτικο τραπέζι). Όμως, άλλο είναι το πραγματικό νόημα των Χριστουγέννων για τους Χριστιανούς.

Όλος ο Χριστιανικός κόσμος με συγκίνηση και κατάνυξη θα προσέλθει στους Ιερούς Ναούς μας να απολαύσει τα Τροπάρια, τις Καταβασίες , τους Αίνους , την Δοξολογίαν και την Θείαν Λειτουργία των Χριστουγέννων. 

Ιδιαίτερα στην πατρίδα μας την Ορθόδοξη Χριστιανική Ελλάδα μας, πολλοί από εμάς, θα προσέλθουν και στο Άγιον Ποτήριον, στη Θεία Κοινωνίαν στο Μέγα Ιερόν Μυστήριον της Θείας Ευχαριστίας, κατάλληλα προετοιμασμένοι και εξομολογημένοι.

Το παρόν πόνημα ευελπιστεί ότι κατά τρόπον ευσύνοπτον και κατανοητόν θα δώσει στους πιστούς, βασικές πληροφορίες για το Μέγα τούτο Μυστήριο και θα γίνει αφορμή στους ενδιαφερομένους, για περαιτέρω εμβάθυνση στα δογματικά "πιστεύω", της Ορθοδόξου Πίστεως μας, και στις σημαντικές διαφορές μας, με τους Ρωμαιοκαθολικούς και Διαμαρτυρομένους Χριστιανούς. 

Οι ευχές μας για το 2013!!!

Η συντακτική ομάδα των ΝΟΜΙΚΩΝ ΑΝΑΛΑΤΩΝ εύχεται ολόψυχα το νέο έτος να μας βρει υγιείς, ενωμένους και ακούραστα αποφασισμένους, να ορίσουμε εμείς τις τύχες του βίου και του τόπου μας!!!

Ηλίας, Φώτης, Κώστας, Θανάσης, Σοφία, Μαρία, Μάριος, Αγγελική, Γιώργος, Σπύρος, Γιάννης, Πέτρος και Αριστείδης.

Κάθε νέα ανάρτηση στο email σας

Σχολιασμός της απόφασης του Αρείου Πάγου για το χαράτσι της ΔΕΗ

1. Η δίκη για το χαράτσι δεν αφορά σχέσεις γονέων και τέκνων ούτε γαμική διαφορά.

2. Η απόφαση 1101/2012 του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών δεν έχει καταστεί τελεσίδικη.

3. Προϋπόθεση εφαρμογής του άρθρου 565 Κ.Πολ.Δ είναι να μην έχει γίνει έναρξη της αναγκαστικής εκτέλεσης της αναιρεσηβληθείσας απόφασης.

4. Δεν επιτρέπεται να μετατρέπεται ο Άρειος Πάγος σε δικαστήριο ουσίας κρίνοντας την επαναφορά των πραγμάτων στην κατάσταση που υπήρχε πριν από την εκτέλεση, παρά μόνο αν η εκτέλεση έγινε με βάση την αναιρούμενη απόφαση και όχι άλλη.

Τα μάτια της ψυχής θωρούν αλλιώς

"Λίγα λόγια πριν την ανάγνωση... Πολλές φορές τα μάτια μας βλέπουν, ότι δεν θέλουμε να δούμε. Πολλές φορές μας πληγώνουν με εικόνες που δεν μας αξίζουν. Είναι εκείνες οι στιγμές που χάνουμε την Γη κάτω από τα πόδια μας. Είναι εκείνες οι στιγμές που χάνει το νόημα η ύπαρξή μας. Αυτές τις στιγμές να βλέπετε με τα μάτια της ψυχής. Τα μάτια της καλής ψυχής θωρούν αλλιώς. Θωρούν αγάπη..."

Βλέμμα απλανές, βλέμμα σκυθρωπό.

Σώμα αδρανές, σώμα δειλό.

Ποιο συναίσθημα θαρρείς, μπορεί να σ' αφυπνίσει;

Ποιο απόθεμα δάνειο, μπορεί να σε γεμίσει;

Κενός στο τίποτα, μικρός σε όλα.

Τα μάτια της ψυχής θωρούν αλλιώς.

Μη προσπαθείς να περπατάς ευθυτενώς.

Ακούς τριγμό μετάλλου. Ακούς κραυγή σκυλιού. Ακούς;

Ακούς και κλάμα κ' ιαχή παιδιού. Ακούς;

Δεν είναι στοιχειωμένα γύρω σου. Τι φοβάσαι;

Μα εσύ εκεί. Κενός στο τίποτα για εκείνη.

Η δύναμη λειψή. Πως να σε βαστάξει; Άχθος αβάσταχτο.

Τι στέκεσαι σε κουπαστή, σε μύλο και σε ρόδα; 

Οι ναυαγοί δεν στέκουν ορθοί. Δεν το' ξερες; 

Δεν έχουν γη να στηριχτούν. Ουρανό για ν' αγναντέψουν. 

Τα μέσα τους κοιτούν. Στα μέσα τους μιλάνε. 

Μα εσύ εκεί. Να στηριχτείς εκεί, σ' εκείνη. 

Τα μάτια λένε ψέματα, τα χείλη είναι πλάνα. 

Κλείσε τα μάτια σου ξανά. Κράτα το δάκρυ μακρυά. 

Σκόρπισε την άμμο των συναισθημάτων σου.

Σβήσε το λύχνο της ελπίδας. Σε καίει. Δες καθαρά. 

Θαρρείς κι η ρότα, που σου φώτιζε δεν ήταν αδιέξοδη; 

Σου αξίζουν τα αβαθή; Βάλε πλώρη στ' ανοιχτά. 

Ας το σκαρί, να δαρθεί στο ξεροβόρι και στα κύματα. 

Ας το σκαρί, να βυθιστεί στην ίριδα του πελάγου σου. 

Άσε την αρμύρα να σκίσει τα χείλη σου. Να μην ξαναφιλήσουν. 

Άσε τον Ήλιο να κάψει το σώμα σου. Να μη το ξαναγγίξουν. 

Κι ύστερα ανάνηψε το... βγάλε τον ημίθεο από μέσα σου.

Όρτσα τη μαΐστρα μέχρι να βρεις στεριά φίλια.

Μονάχα τότε, στο χώμα της απάνω, πάτα γερά στα πόδια σου.

Και κλάψε... γιατί τα μάτια της ψυχής θωρούν αλλιώς.

Γράφει ο Κάντζος Αριστείδης

Κάθε νέα ανάρτηση στο email σας

Η απόφαση για το χαράτσι ΔΕ μπορεί να πάει στον Άρειο Πάγο γιατί ΔΕΝ έχει καταστεί τελεσίδικη

Από τη σύντομη πληροφόρηση που -αργά χθες το βράδυ- έλαβα από το δικηγόρο Ι. Μυταλούλη που εκπροσώπησε τις Ενώσεις Καταναλωτών ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, που με την υπ΄αριθμ. 1101/2012 απόφαση Του έκρινε αντισυνταγματική και παράνομη την είσπραξη του τέλους ακινήτων (ΕΕΤΗΔΕ) μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ,  έχω την αίσθηση,  ότι για να αχθεί το ζήτημα απευθείας στον ΆρειοΠάγο έγιναν επιπόλαιες δικονομικές μεθοδεύσεις που αν αποδειχτούν τέτοιες, η αίτηση  ενώπιον του Αρείου Πάγου μέλλεται να απορριφθεί και μάλιστα χωρίς καν το Ανώτατο Δικαστήριο να εξετάσει την ουσία.

Full Ανάπτυξη λέμε!!!

Μη μαδήσεις την μαργαρίτα. Το φωτοβολταϊκό δεν σε αγαπάει...

Προσπαθώ εδώ και καιρό, να βρω ένα οικονομικό πανεπιστήμιο που να διδάσκει αυτές τις σύγχρονες οικονομικές θεωρίες - τεχνικές, με τις οποίες επιδιώκουμε να βγούμε από την κρίση, την ύφεση και όπως αρέσκονται να το λένε οι πολιτικοί μας τούνελ, και να πάμε στην επιθυμητή ανάπτυξη!!!

Η χώρα μας δανείζεται χρήματα από τον "Μηχανισμό Στήριξης" με επιτόκιο grosso modo 4,5%. Τα χρήματα αυτά προκύπτουν από τον δανεισμό των χωρών της Ευρωπαϊκής ένωσης με χαμηλότερο επιτόκιο. Για να πάρουμε όμως τα χρήματα αυτά, δίνουμε μία σειρά από Δημόσια περιουσιακά στοιχεία και ολόκληρο το τραπεζικό σύστημα. Εν ολίγοις τα ανωτέρω σημαίνουν ότι οι Ευρωπαίοι Εταίροι μας, δεν είναι και τόσο Εταίροι όσο παρουσιάζονται και ουσιαστικά δεν μας κάνουν χάρη όπως πολλοί διατείνονται.

Η Δικαιοσύνη μέσα στα κάγκελα ή ο Λαός έξω απ’ τα κάγκελα της Δικαιοσύνης

(αυτό το χρονογράφημα το υποσχέθηκα στην συνάδελφο Α. Γληγόρη και το αφιερώνω στον οποιονδήποτε αισθάνεται ότι βρισκόμαστε πίσω από τα κάγκελα)

Περιττό να μιλήσω για τον εαυτό μου. Είμαι ένας κάποιος ανθρωπάκος και εγώ που γεννήθηκα και μεγάλωσα σε αυτή την μικρή επαρχιακή πόλη. Υπάρχουν σημεία αυτής της πόλης με τα οποία συνδέεται ο καθένας μας ιδιαίτερα για λόγους καθαρά προσωπικούς και κάθε αλλαγή τον πληγώνει. 
Με τα χρόνια βέβαια μαθαίνουμε, όσοι μαθαίνουμε κι αν μορφωθούμε επαρκώς, να ξεπερνάμε αυτά τα μικρά συναισθήματα και να βλέπουμε μια άλλη αλήθεια, αυτήν την αλήθεια που βρίσκεται πέρα από το φθαρτό της μικρής βολτίτσας μας στην γη.

Το παραμύθι της εβδομάδας

Ήταν, μια φορά και έναν καιρό, ένα κοριτσάκι, μικρό, φτωχό και άσημο. Όταν άρχισε να μεγαλώνει και κατάλαβε τον κόσμο γύρω της, προσπάθησε να γίνει μια «μεγάλη» και «σπουδαία» γυναίκα. Ήθελε, βλέπετε, να ξεφύγει από τη μιζέρια και τη φτώχεια που είχε στη ζωή της, στο σπίτι της, στη γειτονιά, στους φίλους και στο μυαλό της. Γνώριζε πάντα ότι ήταν από τους αδικημένους ετούτης της γης. Και τούτο χωρίς να φταίει το ίδιο, έτσι από καταγωγή, λένε οι σπουδαίοι.

Πολιτικό Καφενείο

Σε μία "προφητική" στιγμή, σε μια συζήτηση στο φτερό μαζί με καθημερινούς ανθρώπους, σε ένα καφενείο της Καρυάς Λευκάδος λίγο πριν τις Εθνικές εκλογές του 2012, ο Ηλίας Τσάκαλος προβλέπει τα πολιτικά μελλούμενα. 

Είναι όμως "προφητικά" τα λόγια του; ή, δεν ακούμε το κέλευσμα της ιστορίας μας; Μήπως η ιστορική πείρα και λογική, είναι ανώτερη από την "μελλοντολογία";

Στο ενδέκατο λεπτό της συζήτησης ο Ηλίας Τσάκαλος ρίχνει τις μάσκες της πολιτικής ιστορίας... οι αιώνιοι "Τσιριμώκοι" και οι αποστάτες είναι μέρος συστήματος, δεν έφυγαν ποτέ... είναι παιχνίδια της εξουσίας.

Κάθε νέα ανάρτηση στο email σας

Διάβασέ με

Αφιερώνεται σε όποιον μπορεί να δει... με αγάπη.

Εκεί που γεννήθηκε η ύβρις μου,
το χρόνο με τα βραδινά δύο, έγινες οβολός του Αχέροντα μου.

Εκεί που μεσουράνησε η ύβρις μου,
το χρόνο με τα πρωινά δύο, εξαργύρωσες το εισιτήριο μου.

Εκεί που ο διάδρομος δεν είχε τέλος,
άφησες μόνο τα μάτια ανοιχτά, στο άψυχο σώμα.

Εκεί που ο χρόνος δεν είχε μέτρημα,
στερνή φορά σε κοίταξα και κύλισε το δάκρυ σου.

Εκεί που το δάκρυ συνάντησε τα χείλη σου,
και το ‘νιωσα να μου μιλάει:
"Διάβασέ με. Να βλέπεις μέσα από τα μάτια μου… αγαπούν".

Εκεί που ήρθε το σήμερα να με γονατίσει,
το χρόνο με τα περισσά δώδεκα, μου έγνεψε η θύμηση σου.

Εκεί που το δάκρυ συνάντησε τα χείλη μου,
λιμάνι της καταβολής μου, αν με ακούς...

Για εκείνη, "βλέπω μέσα από τα μάτια σου… αγάπη".


Γράφει ο Αριστείδης Κάντζος

Κάθε νέα ανάρτηση στο email σας

Το Οικονομικοπολιτικό περιβάλλον που ζούμε και ψηφίζουμε… πόσα γνωρίζουμε;

Ναι, έχουμε και οικονομικό Σύνταγμα. 

Περιγράφεται στα άρθρα  5 παρ. 1 και 17 (που αφορά στην παραδοσιακή καπιταλιστική οικονομία) και 21, 22, 25 παρ. 1, 2 και 4, 106 και 17 παρ. 1 του Συντάγματος.

Ο Αν. Τάχος προσδιορίζει το οικονομικό σύστημα που προστατεύεται ως:
α) φιλελεύθερο - αστικό,
β) κεφαλαιοκρατικό,
γ) ταξικό και
δ) επεμβατικό. 

Μετά την εκτέλεση

Αφιερώνεται σε όποιον δικηγόρο δεν του αξίζει αυτή η ηγεσία...


Στάθηκε με τα πόδια ανοιχτά και στο μισοσκόταδο διάβασε:

« Λευκός λεκές, στο σώμα της ιστορίας, ο θάνατός μου.
Η μοναξιά είναι το κελί των σκεπτομένων».

Δεν μίλησε. Δεν σκέφτηκε. Δεν ακούμπησε το πτώμα του. Είπε ύστερα, μονολογώντας, στα αυτιά του:

-Είναι ζήτημα, αν θα καταλάβουν οι φυλακισμένοι την γραφή.

Οι πλείονες απλώς θα αναγνώσουν…


Γράφει ο Ηλίας Τσάκαλος

Κάθε νέα ανάρτηση στο email σας

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος

Πως να προσθέσεις, πολλώ δε μάλλον, πως να αφαιρέσεις λέξη από το ποίημα του Τάσου Λειβαδίτη "Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος";

Μία πηγή, από όπου αναβλύζει μύρο δικαιοσύνης, ειρήνης, αγωνιστικότητας, αυτοθυσίας, ανιδιοτέλειας, αφύπνισης, συναισθημάτων...

Ένας νομικός, ο Τάσος Λειβαδίτης, που θέλησε να λέγεται άνθρωπος...

Και η ομάδα μας που προσπαθεί να βαδίσει στα χνάρια αυτά...

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος, αφιέρωσε 5 λεπτά από τη ζωή σου σε αυτό, ακόμα και αν το έχεις ακούσει στο παρελθόν.
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος, ταξίδεψε στο νόημα του.
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος, πρόταξε τον άνθρωπο στη ζωή σου...

Γράφει ο Κάντζος Αριστείδης

Κάθε νέα ανάρτηση στο email σας

Απάντηση Βενιζέλου για τα τέλη κυκλοφορίας: Για τα έτη 2010 και 2011 το κράτος εισέπραξε 2,8 δισ από τα τέλη κυκλοφορίας και 21 δισ από την αγορά και χρήση του αυτοκινήτου!!!!

Πόσα από αυτά έφτασαν στις ελληνικές καρμανιόλες?

Σύμφωνα με όσα έχουν γίνει δεκτά παγίως στη νομολογία, αλλά και κατά τη δημοσιονομική θεωρία φόρος είναι η αναγκαστική παροχή που επιβάλλεται στους πολίτες, χάριν των κρατικών σκοπών και χωρίς ειδικό αντάλλαγμα, ενώ το ανταποδοτικό τέλος αποτελεί, όπως και ο φόρος, αναγκαστική παροχή, που όμως καταβάλλεται από τους πολίτες έναντι ΕΙΔΙΚΗΣ ΑΝΤΙΠΑΡΟΧΗΣ, δηλαδή έναντι ειδικής προς αυτούς παρεχόμενης δημόσιας υπηρεσίας. Η συμμετοχή στη δαπάνη αυτή αποτελεί το αντάλλαγμα ή την ειδική αντιπαροχή για συγκεκριμένη παρεχόμενη ωφέλεια και ΟΧΙ αόριστα για την δημιουργία εσόδων προς κάλυψη γενικά των δημοσιονομικών αναγκών του Δημοσίου. Η ειδική αντιπαροχή του Κράτους, που αντιστοιχεί στο ανταποδοτικό τέλος, αποτελεί σε τελευταία ανάλυση παροχή δημόσιας υπηρεσίας, με την οποία όμως εξυπηρετούνται ταυτόχρονα ΑΤΟΜΙΚΑ και οι χρήστες αυτής πολίτες, που φέρουν έτσι και το βάρος των δαπανών της.

Η Συναισθηματική Νοημοσύνη και η πολιτική χειραγώγησή της σήμερα

Με αφορμή το άρθρο του καρμικού αδελφού μου, Θανάση Αλαμπάση, "Η έλλειψη ΘΥΜΟΥ ως case study στην πορεία του Έλληνα προς την υποδούλωση", προσπαθώ να συμπληρώσω την 4η "διάσταση" του προβλήματος που δεν αντιλαμβανόμαστε άμεσα, αλλά υπάρχει.

Κάθε συνειδητή ή ασυνείδητη βούλησή μας, αποβλέπει αποκλειστικά και μόνο στην ευχαρίστησή μας. Η βούλησή μας εκπορεύεται από 3 στάδια Υποκίνησης:
1ον
τις επιθυμίες μας, που περιλαμβάνουν τις ανάγκες, τους ανεκπλήρωτους πόθους και τα αδιάλειπτα κενά,
2ον
τα συναισθήματα μας, όπως αυτά του φόβου, της μοναξιάς, της αγάπης, του έρωτα... και
3ον
τα βασικά ένστικτά μας, δηλαδή τα ορμέμφυτα, το αναπαραγωγικό και την αυτοσυντήρηση.

Επί τροχάδην μάθημα Πατριδογνωσίας

Ειδικά αφιερωμένο σε αυτόν τον πρωθυπουργό (ΓΑΠ) που είπε πως κυβερνάει έναν διεφθαρμένο λαό

Σημείωση: είναι γραμμένο από το Φθινόπωρο του 2010!!!

Αυτή τη φορά μου έχει μπει ο διάολος μέσα μου και θα καθήσω να σας κάνω, εγώ ο φτωχός οδοιπόρος, ένα μάθημα πατριδογνωσίας, έτσι που να γνωρίζετε και σεις πού βρίσκεστε, σε ποια χώρα βρίσκεστε, σε ποιά εποχή ζείτε και τι σας περιμένει πάνω στον γλόμπο της γης.

Το μάθημα θα το αρχίσω και θα το τελειώσω με ένα παραμύθι, που μπορεί να μην συνέβη έτσι ακριβώς, αλλά θα μπορούσε να συμβεί και μάλλον αντικειμενικά έτσι συνέβη και εξελίχτηκε.

Ραιχενμπαχ: «τέλος το τραπεζικό απόρρητο για τους Έλληνες». 9η η Γερμανία στην παγκόσμια κατάταξη αδιαφάνειας οικονομικού απορρήτου

Άρση του τραπεζικού απορρήτου στην Ελλάδα. Το υψηλό επίπεδο οικονομικού απορρήτου στη Γερμανία και στον υπόλοιπο πολιτισμένο κόσμο

Το απόρρητο των τραπεζικών καταθέσεων αποτελεί το ισχύον καθεστώς στις έννομες τάξεις ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΕΝΩΝ ΧΩΡΩΝ, αντλούμενο είτε εθιμικώς, είτε από διάφορες ρητές θετικές ρυθμίσεις, είτε ως συμβατική υποχρέωση. Ως γενικό τραπεζικό απόρρητο γίνεται αντιληπτή η υποχρέωση της Τράπεζας να μην αποκαλύπτει σε τρίτον οτιδήποτε περιέρχεται σε γνώση της κατά την άσκηση της επιχειρηματικής της δραστηριότητας.

Το τραπεζικό απόρρητο κατοχυρώθηκε στην Ελεύθερη Ελλάδα με τη διάταξη του άρθρου 1 του ΝΔ 1059/1971, με την οποία ορίζεται ότι: «Οι κάθε μορφής καταθέσεις σε πιστωτικά ιδρύματα είναι απόρρητες».

Κρίση ή Παρακμή: Έγκυρη διάγνωση για ορθή θεραπεία

Μιλάει ο Φώτης Λεπίδας και σημαίνει τα ουσιώδη!!!

Κάθε νέα ανάρτηση στο email σας

Επάγγελμα; Πολιτικός απατεών.

Είναι γνωστό σε κάθε νοήμονα άνθρωπο επί Γης ότι:

«Η Αλήθεια υπάρχει, το ψέμα πρέπει να εφευρεθεί».

Στα ολίγα έτη του βίου μου, βομβαρδιζόμενος νυχθημερόν από δηλώσεις φαιοπράσινων πολιτικάντηδων, κατέληξα στο συμπέρασμα, ότι τελικά αποκλείεται, να πλήττονται από βαρύνοια. Είναι δυνατόν, να υστερούν νοητικά, αλλά να καταφέρνουν, να μας εξουσιάζουν από συστάσεως του Νεοελληνικού Κράτους; Είναι δυνατόν, άνθρωποι που έχουν φοιτήσει στα καλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου, με μεταπτυχιακούς και διδακτορικούς τίτλους να είναι ανεπαρκείς νοητικά;

Ας κάνουμε λοιπόν, ένα κολλάζ (όπως το παραπάνω) ολίγων βαρύγδουπων δηλώσεων πολιτικών και ας συμπληρώσουμε μετά στα βιογραφικά τους, τί πραγματικά επαγγέλλονται.

Ο Ειρηνοδίκης κύριος Μνης

-Παιδάκι μου, έλεγε η μάνα του κάθε πρωί που τον σήκωνε να πάει στο Σχολαρχείο, παιδάκι μου, ξανάλεγε, κοίτα να μάθεις γράμματα, να γίνεις δικαιόρος της Νομικής, να γίνεις κύριος, να βάλεις γραβάντα και να μην έχεις ανάγκη κανένανε.

Αυτό θυμόντανε κάθε πρωί που έδενε την σκούρα βυσσινί γραβάτα του, έριχνε την τελευταία ματιά στην πρώτη και την τελευταία τρίχα της αποχωρούσης λόγω φαλάκρας χωρίστρας του ο κύριος Μνης. Ακολούθως ο κύριος Μνης, κάθε πρωΐ, έριχνε μια μούντζα κατάμουτρα στον καθρέφτη, έλεγε το συνηθισμένο «κοίτα ρε μαλάκα πως κατάντησες», χαμογελούσε ειρωνικά, σοβαρευόντανε, χάϊδευε το μουστάκι του, φορούσε το αυστηρό χαμόγελο της εξουσίας, μόλις άνοιγε την θύρα του σπιτιού του, και όδευε προς το Ειρηνοδικείον ευθυτενής, όπου τον επερίμενε ο Κοσμάς .

Η έλλειψη ΘΥΜΟΥ ως case study στην πορεία του Έλληνα προς την υποδούλωση

Είναι βέβαιο ότι στις μεγάλες πανεπιστημιακές έδρες ψυχολογίας το φαινόμενο «Έλληνας»  θα αποτελεί το πλέον περιζήτητο μεταπτυχιακό. Πιστός ο Έλληνας στην Ιστορία του  καταρρίπτει έναν ακόμη μύθο: Αμφισβητώντας ευθέως τους παραδεκτούς κανόνες της επιστήμης της ψυχολογίας αναδεικνύει νέα επιστημονικά δεδομένα, άγνωστα μέχρι χθές στην επιστήμη… Ότι στη διαδικασία προς το θάνατο το υποκείμενο είναι δυνατόν να οδηγηθεί από την άρνηση κατευθείαν στην αποδοχή, ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΜΕΣΟΛΑΒΗΣΕΙ το ενδιάμεσο στοιχείο του ΘΥΜΟΥ που χαρακτηρίζει την τυπική «ψυχολογία της πορείας προς το θάνατο». Κάτι τέτοιο ήταν μέχρι σήμερα  άγνωστο…

Η φύση, ο ρόλος και η αποστολή του Δικηγόρου, ως ευφραντικό όραμα και νοσταλγική ανάμνηση

Κάθε σύστημα δικαίου και η διαδικασία απονομής του, προϋποθέτει θεσμούς που υπηρετούν συγκεκριμένη ή συγκεκριμένες ανάγκες οι οποίες διεκδικούν την ικανοποίησή τους ως δικαιώματα.

Δικαίωμα κατά το ισχύον δίκαιο, είναι η απαίτηση να ικανοποιηθεί συγκεκριμένο ιδιωτικό η δημόσιο συμφέρον, ενός προσώπου (φυσικού η νομικού) που εκλαμβάνεται ως το νομικό είδωλο (personnalite juridique)  του πραγματικού ανθρώπου.

Το Δίκαιο ως πηγή δικαιωμάτων στο πλαίσιο του πολιτισμού της νεωτερικότητας, είναι «κοινωνικό συμβόλαιο». Μια έννοια απολύτως χρηστική που παραμερίζει τα πρόσωπα έναντι των ρόλων, που αυτά διαδραματίζουν, στα πλαίσια της οργανωμένης συμβίωσης. 

Ο πρόχειρος Δικηγόρος στις αρχές του αιώνα και η σημερινή θέση των νομικών στην κοινωνία

«Δεν μου είναι άγνωστο ότι εις τον ευτυχισμένο αυτό τόπο πάσα καινοτομία είναι προορισμένη να γίνεται δεκτή δια ψιθυρισμού αποδοκιμασίας, ο οποίος συνηθέστατα δεν αργεί να ενδυναμωθεί και να εκσπάσει εις θύελλαν διαμαρτυρίας. Μολονότι δε το δικηγορικό στοιχείο παντού θεωρείται και είναι αληθώς ο αφρός τρόπον τινά του πνεύματος πάσης κοινωνίας εν τούτοις είμαι προδιατεθειμένος να μην απορήσω διόλου εάν ευρεθούν συνάδελφοι, οι οποίοι την έκδοσην αυτήν του βιβλίου τούτου την χαρακτηρίσουν ως ιεροσυλία. Θα θεωρήσω μάλιστα εαυτόν ευτυχή, αν η τοιαύτη διαμαρτυρία περιορισθεί εις απλόν ψιθυρισμόν και δεν υψωθεί μέχρι τόνου κραυγής»

Μικρή και λίγη (εξομολόγηση)

"Χτες και σήμερα ίδια κι όμοια, χρόνος μπρος, χρόνια μετά... Η ύπαρξή σου σε σκοτάδια όλο πηχτότερα βουτά. Τάχα η θέλησή σου λίγη, τάχα ο πόνος σου μεγάλος; Αχ, πού'σαι νιότη, που 'δειχνες πως θα γινόμουν άλλος!"

Στα χρόνια της αποχαύνωσής μας , όταν απολαμβάναμε «ευμάρεια», ήμασταν άνθρωποι φιλάνθρωποι, γιατί ένα καλό, πού και πού, το κάναμε. Ήμασταν άνθρωποι με στοχασμούς, γιατί είναι δύσκολη η επιλογή του τόπου της εκδρομής. Ήμασταν άνθρωποι με αξίες, γιατί εκτιμούσαμε την οικογένεια και την φιλία, μόνο με αυτούς είχαμε πάρε δώσε, όταν βόλευε ε;

Είχαμε και λίγη στενοχώρια για ένα μικρό ποσοστό των Ελλήνων που δεν τα κατάφερνε να επιβιώσει «αξιοπρεπώς» ε; Όμως, ήταν τόσο μικρό ποσοστό.

Από «Δικαιοσύνη» στη Δικαιοσύνη...

Μέσα στη δίνη της παντοδύναμης αντισυνταγματικότητας όλων αυτών των παρα«νόμων», που δολοφόνησαν μέσα σε δύο μόλις χρόνια όλες τις λαϊκές κατακτήσεις των τελευταίων 120 ετών, σκέφτεται κάποιος και λέει: τι έκανε η Δικαιοσύνη για να μη φτάσουμε ως εδώ; Δυστυχώς, τίποτε. Και αναρωτιέται… : Τι μπορεί να κάνει η Δικαιοσύνη από εδώ και πέρα, μήπως και ξυπνήσουμε από τον εφιάλτη που ζούμε και δούμε να χαράζει μια καινούργια, όμορφη, αισιόδοξη μέρα;

Ο Οικουμενισμός και το Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών

Γράφει ο Κώστας Πετρόπουλος (πηγή)

Δίκαιον - Άδικον

Μιλάει ο Δικηγόρος Πατρών Κώστας Ελ. Πετρόπουλος, στον Τηλεοπτικό Σταθμό "ΛΥΧΝΟΣ" της Ιεράς Μητροπόλεως Πατρών, σε μία εκπομπή, που επιμελείται ο Πρωτοπρεσβύτερος Πατήρ Κανέλλος Φερτάκης, με ιστορικές παραπομπές και επιστημοσύνη, περί του τι εστί Δίκαιον - Άδικον.

Ελληνικός ποινικός κώδικας

Η ερμηνεία του Ποινικού Κώδικα για εμάς τους Νομικούς, είναι πολύ Σοβαρή Ενασχόληση και Απαιτεί ιδιαίτερη Σπουδή και Αντοχή. Η προσπάθεια κατανόησης και ερμηνείας των εκάστοτε αυτού άρθρων απαιτεί προσοχή, όχι αποστήθιση, κατά τον Ρωμαίο Νομικό Celsus, “Scrire leges non hoc est earum verba tenere sed vim ac potestatem” ήτοι «Γνωρίζειν τους νόμους δεν σημαίνει τούτο, να κατέχεις δηλαδή τις λέξεις αυτών, αλλά την δύναμιν και την ισχύν των (την εξουσίαν των).
Ο Ποινικός Κώδικας και η κατανόηση αυτού έχει να κάνει με την Λογική, και με αφηρημένες έννοιες που μπορώ να πω ότι είναι φιλοσοφικού περιεχομένου, η κατανόηση των οποίων απαιτεί πολύ χρόνο, ψυχική αντοχή και κόπο.
Ιδιαίτερα στο Γενικό Μέρος θα παρατηρήσουμε διατάξεις που πρόκειται για καθαρά λογικών εννοιών, που προϋποθέτει άριστη γνώση ορισμένων ερμηνευτικών διατάξεων, π.χ. συσταλτική και διασταλτική ερμηνεία διατάξεων, όταν αναφέρει ότι εφαρμόζονται αναλόγως οι διατάξεις του άρθρου τάδε, το εξ αντιδιαστολής επιχείρημα (Argumentum a Contrario), το επιχείρημα εκ του μείζονος προς το έλασσον , το έλασσον προς το μείζον κλπ

Γιατί η αγάπη είναι δώρο θεού και πρέπει να το σεβόμαστε και να το τιμάμε! και να το μοιραζόμαστε!

Από παιδί ξεκίνησα να δείχνω τις χάρες μου...
Στον παιδικό σταθμό ανέβαινα στο δέντρο της αυλής για να μιλήσω στους περαστικούς, στο καφενείο του μπαμπά μου έβγαζα λόγους στους χαρτοπαίχτες και τους βαρελόφρονες ανεβασμένη στην καρέκλα, στα σχολεία, όταν δεν ήμουν έξω από την τάξη…μίλαγα στους συμμαθητές και στους καθηγητές με στόμφο που τσάκιζε τα παράθυρα, στο πανεπιστήμιο φώναζα στο αμφιθέατρο στους πολιτικούς αντιπάλους. Στο γήπεδο ούρλιαζα στην ομάδα μου, καμιά φορά τα έλεγα και με την αντίπαλη, αλλά γαλλικά…

Η ιθύνουσα τάξη ή Πολυτεχνείο 1973

( Το  tank  εισβάλει…)

Ήταν μια μέρα του Νοεμβρίου σαν τις προηγούμενες. Στο Πολυτεχνείο οι φοιτητές έγκλειστοι. Στους γύρω δρόμους το στρατιωτικό καθεστώς πολιορκητής. Κόσμος περίεργος, επαναστατημένος, περαστικός, ανήσυχος. Τα τρόλεϊ και τα αυτοκίνητα αργά ανεβοκατέβαιναν την Πατησίων ρίχνοντας φοβισμένες ματιές στα μακριά μαλλιά της νεολαίας και στα καπέλα των αστυνομικών. Πήρε να νυχτώσει. Μαζύ τέσσερις φίλοι πήγαμε στο Πολυτεχνείο για να δούμε και να αποφασίσουμε για τα περαιτέρω. Θα κάναμε το βήμα; Θα ακούγαμε το γριτς του πορτονιού να ανοίγει και να μπούμε μέσα ή να μείνουμε απέξω. Χρειάζονταν παλικαριά να μπεις. Χρειάζονταν παλικαριά να μείνεις απέξω. Μια αστυνομία φοβισμένη. Αστυνομικοί να κοιτάζουν τον κόσμο και να λες αυτοί κοντεύουν να τα κάνουν απάνω τους, αν από αυτούς περιμένουν οι δικτάτορες… Η νεολαία αποφασισμένη.

Ελλάδα το τελευταίο ΣΟΒΙΕΤ!!! Αληθεύει;

Στην χώρα μας οι πολιτικοί διατείνονται, ότι με μοντελάκια διακυβέρνησης άλλων χωρών, μπορούν να μας σώσουν από το επερχόμενο ναυάγιο (αλήθεια δεν ναυαγήσαμε ακόμα;), να βγάλουν το καράβι από την ξέρα (για όσους παραδέχονται ότι προσαράξαμε), να περάσουν τον κάβο της κρίσης και να μας οδηγήσουν σε απάνεμο λιμάνι (για όσους είναι ονειροπόλοι ή μας πουλάνε εκ νέου όνειρα θερινής νυκτός). Βέβαια, δε μας εξήγησαν, γιατί στο διάστημα της μεταπολίτευσης δεν έκαναν τα όσα έλεγαν και απέτυχαν παταγωδώς.
Τα παραδείγματα πλείστα και η επιχειρηματολογία από τους αποτυχημένους τιμονιέρηδες γνωστή. Για να μην γίνουμε Αλβανία του Χότζα, Σοβιέτ του Στάλιν, Κούβα του Φιντέλ, Κίνα του Μάο, θα πρέπει να γίνουμε Δανία του νότου, Σουηδία των Βαλκανίων, Γερμανία της Μεσογείου, Ινδία της Ευρώπης και Νίγηρας των Ανατολικοευρωπαίων. Τα αναφέρω με την σειρά που ειπώθηκαν από τους «καπεταναίους». Δεν μας είπαν όμως ποτέ, αν θα γίνουμε ΕΛΛΑΔΑ. Έτσι, κατά καιρούς, ακούμε μεγαλόπνοα σχέδια εξόδου από την κρίση, τα οποία όλως τυχαίως αποτυγχάνουν.

Το ελληνικό ζήτημα θα κριθεί στο iPhone 10. Αν θα κατασκευάζεται σε ελληνική ΕΟΖ, το Ευρώ θα έχει αποδειχτεί ζυγός βαρύτερος από τον τουρκικό

Οι πέντε πιο πλεονασματικές οικονομίες παγκοσμίως, με κριτήριο το εμπορικό ισοζύγιο  σε εκ. $ το 2010 ήταν: πρώτη η  Γερμανία  με πλεόνασμα  201.737 εκ. $, δεύτερη η  Κίνα με πλεόνασμα   182.725 εκ. $, τρίτη  η  Σ. Αραβία με πλεόνασμα 152.000 εκ. $, τετάρτη η  Ρωσία με πλεόνασμα  151.621 εκ. $ και πέμπτη η Ιαπωνία με πλεόνασμα 77.218 εκ. $. 

Πρώτη πιο ελλειμματική οικονομία παγκοσμίως, με κριτήριο το εμπορικό ισοζύγιο ήταν οι  Η.Π.Α. με ελλείμματα 689.932 εκ. $, ενώ δεύτερη ακλουθούσε η  Μ. Βρετανία με έλλειμμα 152.830 εκ. $ , τρίτη  η Ινδία με έλλειμμα 106.540 εκ. $ και τετάρτη η  Γαλλία με έλλειμμα  85.325 εκ. $. πηγή 

Δεδομένης της ολοένα και αυξανόμενης ανάγκης του βιομηχανικού κεφαλαίου για κερδοφορία, η  δυτική βιομηχανία αιχμής έχει τα τελευταία χρόνια υιοθετήσει την προσφιλή πρακτική της μεταφοράς του συνόλου ή μέρους της παραγωγής της, σε περιοχές του πλανήτη που διατίθενται φθηνά εργατικά χέρια, υπό ένα ιδιότυπο συνήθως καθεστώς εργασίας, που παρέχεται εντός οριοθετημένων γεωγραφικών  περιοχών γνωστών ανά την υφήλιο ως  «Ειδικές Οικονομικές Ζώνες»  (ΕΟΖ). Στην γειτονιά μας ΕΟΖ υπάρχουν στα Σκόπια, στην Τουρκία, στην Πολωνία κλπ. ΕΟΖ επίσης υπάρχουν στην Ν. Αφρική (εκεί που είχαμε τα πρόσφατα αιματηρά επεισόδια), στην Ινδία, στην Κίνα, στο Καζακστάν, στην Περσία, στο Πακιστάν, στην Ν. Κορέα και αλλού.

Θέατρο σκιών σε κοινοβουλευτική κλίμακα

Σε ένα κοινοβουλευτικό σύστημα (δηλαδή, σε ένα σύστημα αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, που έχει καταλήξει κάποιοι να είναι μονίμως διοικούμενοι και κάποιοι άλλοι να είναι σχεδόν κατ’ επάγγελμα κυβερνώντες), σε μια κατ’ αποτέλεσμα αποστειρωμένη κομματοκρατούμενη και πάντως, μόνο κατ’ επίφαση Δημοκρατία (που δεν γνωρίζει καμία άμεση δημοκρατική συμμετοχική δομή σύνθεσης και συναπόφασης, παρά μόνο, τώρα, στις εσχατιές του βίου του γνωστού πολιτικού συστήματος, θυμήθηκε την έννοια της κοινωνικής ευθύνης κι αυτή με την μορφή «όλοι μαζί τα φάγαμε») η ύπαρξη μιας αντισυστημικής αντιπολίτευσης είναι μάλλον το ζητούμενο κάθε σκεπτόμενου και πολιτικοποιημένου πολίτη.

Όμως, στην Ελλάδα των στρεβλώσεων, ακόμα και αυτή η έννοια της αντιπολίτευσης δεν άργησε να αποκτήσει εντελώς διαφορετικό νόημα από αυτό που τουλάχιστον φαίνεται να είχε κατά νου ο Συνταγματικός Νομοθέτης, όταν κατήρτιζε το Σύνταγμα του 1975.

Πολιτική, νομικά και λογική

Διάσκεψη 11 Μαΐου 2011. Δημοσίευση απόφασης σε δημόσια συνεδρίαση 30 Μαΐου 2011. Κι έτσι γεννήθηκε η με αριθμό 1620/2011 απόφαση του Στ’ Τμήματος του ΣτΕ.
Η διαφορά ανέκυψε ως προς το ύψος των τόκων που έπρεπε να καταβάλει το Δημόσιο, που τους υπολόγιζε με βάση το προβλεπόμενο από τη διάταξη του άρθρου 21 του Κώδικα Νόμων περί δικών του Δημοσίου (κ.δ. της 26.6/10.7.1944) επιτόκιο 6% κι όχι με βάση το γενικώς ισχύον επιτόκιο.
Ζητούμενο αν η επίμαχη διάταξη του άρθρου 21 του Κώδικα Νόμων περί δικών του Δημοσίου αντίκειται στα άρθρα 4 παρ.1 και 20 παρ.1 του Συντάγματος, στο άρθρο 6 παρ.1 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (Ε.Σ.Δ.Α.), καθώς και στο άρθρο 1 του Πρώτου Προσθέτου Πρωτοκόλλου της ίδιας Σύμβασης και είναι, ως εκ τούτου, μη εφαρμοστέα.