Μέσα στη δίνη της παντοδύναμης αντισυνταγματικότητας όλων αυτών των παρα«νόμων», που δολοφόνησαν μέσα σε δύο μόλις χρόνια όλες τις λαϊκές κατακτήσεις των τελευταίων 120 ετών, σκέφτεται κάποιος και λέει: τι έκανε η Δικαιοσύνη για να μη φτάσουμε ως εδώ; Δυστυχώς, τίποτε. Και αναρωτιέται… : Τι μπορεί να κάνει η Δικαιοσύνη από εδώ και πέρα, μήπως και ξυπνήσουμε από τον εφιάλτη που ζούμε και δούμε να χαράζει μια καινούργια, όμορφη, αισιόδοξη μέρα;
Ο Ελληνικός Λαός στο σύνολό του σχεδόν, πιστεύει ότι δεν υπάρχουν ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ πολιτικοί. Βιώνει στο πετσί του ότι δεν υπάρχουν ΑΝΘΡΩΠΟΙ πολιτικοί. Αφουγκράζεται ότι δεν υπάρχουν ΕΛΛΗΝΕΣ πολιτικοί. Και με πικρία διαπιστώνει ότι ΔΕΝ υπάρχουν (τελικά) πολιτικοί, ΕΔΩ ΚΑΙ ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ …
Εμείς οι πολίτες άραγε υπάρχουμε; Και ναι και όχι. Έχουμε δυνατότητες. Θέλουμε όμως καθοδήγηση. Δεν υπήρξε μέχρι σήμερα καθοδήγηση. Χαθήκαμε και εμείς. Είμαστε Έλληνες, είμαστε πατριώτες. Όμως δεν ξέρουμε τι να κάνουμε. Βαλτώσαμε. Κοιμηθήκαμε. Και μας έκαναν να πιστέψουμε ότι δεν μπορούμε πια να σταθούμε στο ύψος των κρίσιμων περιστάσεων. Μουδιασμένοι, παρακολουθούμε εδώ και δύο χρόνια τους άλλους να αποφασίζουν για εμάς, χωρίς εμάς .
Η Δικαιοσύνη. Είναι πανάκεια; Όχι, γιατί οι κρατούντες αυτήν μέχρι στιγμής τουλάχιστον, φαίνεται πως ακολουθούν πιστά τα ίχνη των πολιτικών. Οι κρατούντες αυτήν όμως, είναι οι λίγοι. Οι πολλοί Έλληνες θέλουν αλλά δεν μπορούν, γιατί έχουν μοιρολατρικά αποδεχθεί (και αυτοί) τη μοίρα που τους επέβαλαν οι λίγοι [και σε αριθμό και σε αξία] , που κρατούν κ α ι τα ηνία της Δικαιοσύνης…
Εμείς οι πολίτες για να ξυπνήσουμε αναμένουμε ένα ΦΩΣ, ένα ΑΣΤΕΡΙ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗΣ. Το φως αυτό, το άστρο, γιατί να μην είναι μια ομάδα που θα την αποτελούν οι Ανεξάρτητοι Λειτουργοί της Δικαιοσύνης μαζί με το λαό; Ο νομικός κόσμος αυτής της χώρας διαθέτει στους κόλπους του έμπειρους και καταρτισμένους Δικαστές, Δικηγόρους κ.λ.π., άξιους, τολμηρούς και αποφασισμένους να σπάσουν το κατεστημένο, αμερόληπτους και ανιδιοτελείς. Ανθρώπους με αρχές, με αγνά ιδανικά και γνήσιο πατριωτισμό. Με πίστη, αφοσίωση και διάθεση για αναίμακτους και δημοκρατικούς αγώνες .
Να συγκροτηθούμε σε ένα ΣΩΜΑ, σε ένα ενιαίο ΜΕΤΩΠΟ, που θα το ακολουθήσει ο απογοητευμένος από όλα τα δεινά που υφίσταται αλλά και ταυτόχρονα διψασμένος για δουλειά, αξιοπρέπεια και δικαιοσύνη ΛΑΟΣ. Να παραδειγματιστούμε από την Ιστορία μας, να ψηλώσουμε, να βάλουμε πλάτη όλοι, να διεκδικήσουμε και να επανακτήσουμε την αυτοπεποίθηση , τον αυτοσεβασμό, την αγωνιστικότητα και τη δύναμη που μας υφάρπαξαν δόλια και συστηματικά οι «λίγοι».
Η Δικαιοσύνη, μπορεί να φέρει - με τα δικά της όπλα - πίσω τις λαϊκές κατακτήσεις, μπορεί να μην επιτρέψει άλλες «αδικίες, κλοπές και ληστείες», ΚΑΜΙΑ ΟΜΩΣ, σε βάρος των απλών Ελλήνων πολιτών. Μπορεί να γίνει το φως, το άστρο, η ελπίδα αλλά και η αφορμή που όλοι χρειαζόμαστε, ονειρευόμαστε και προσδοκούμε διακαώς για να ξυπνήσουμε από τον εφιάλτη. Να τον αποτινάξουμε πια από μέσα μας και να πάμε πάλι απ’την αρχή...
ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΤΩΝ ΠΟΛΛΩΝ.
Γράφει η Σοφία Λ. Ραφαηλίδου, Δικηγόρος Βέροιας
Μπράβο Σοφία. Τότε και μόνο τότε μπορούμε να ελπίζουμε. Φώναξα στην πρώτη Ολομέλεια μετά το Μνημόνιο (άκουγε ο Αθανασίου,ακούγανε τα αυτιά βέβαια!!) ανήκουμε στο μαγικό 5% του Ελληνικού Λαού έχουμε υποχρέωση απέναντι στο 95%. Έχουμε υποχρέωση να γίνουμε μπροστάρηδες.....
ΑπάντησηΔιαγραφή