Προσευχή στον δικό μου Θεό

Μια απόπειρα προσευχής των ημερών...

Αφιερωμένο στον Νίκο τον Καββαδά.

Δεν ξέρω αν γεννήθηκες ταπεινός 
Δεν ξέρω καν αν γεννήθηκες 
Χριστέ μου
ή αν όλα αυτά 
τα λένε οι γραφές 
των σταυρωτών σου 
για να δικαιολογήσουν 
τον λόγο που σε σταύρωσαν.
Σε βλέπω
σήμερα
χρονιάρες μέρες
σκυφτό 
να τριγυρνάς στα σκουπίδια 
των πόλεων 
της δήθεν ευδαιμονίας μας 
μαζεύοντας αποφάγια 
και ρίχνοντας λοξές ματιές
στην μέσα σου αξιοπρέπεια .

Γιατί Χριστούλη μου, 
Δικέ μου Χριστούλη, 
Γεννήθηκες ξεβράκωτο μωρό 
από παρθένα μάνα 
Και δεν σε έκανε 
μια πουτάνα του δρόμου σκύλα 
Για να μην έχεις αξιοπρέπεια 
Και τα κουρέλια 
να μην φτάνουν να σκεπάσουν 
Της ψυχής σου το μεγαλείο.
Γιατί Χριστούλη μου ,
Δικέ μου Χριστούλη,
Γεννήθηκες σαν όλοι μας 
Και όχι μες τα μεταξωτά και χρυσοκέντητα 
Για να να’ χεις να λες 
Πως μια ζωή δεν πρόδωσες 
της μάνας σου το γάλα
Και γύρω σου κύριοι
Καθώς πρέπει
Ιούδες 
γραβατωμένοι 
που στέκουν σε δυό πόδια 
Να σε κοιτούν χωρίς ντροπή.

Γιατί Χριστούλη μου,
Δικέ μου Χριστούλη, 
Γεννήθηκες 
Φορτωμένος ο ίδιος τον σταυρό σου 
Σαν βλάκας
Σαν ηλίθιος 
Για την σωτηρία βαρβάρων 
Που σε γιορτάζουν Χριστούγεννα 
Ξεχνώντας 
πως η Άνοιξη και η Χαρά είναι η Γιορτή σου.
Γιατί Χριστούλη μου, 
Δικέ μου Χριστούλη ,
Να γεννηθείς το δυο χιλιάδες δώδεκα 
Σε μια χώρα που την κυβερνά 
Ο Ηρώδης 
Και δεν θα ‘ρτουν οι Μάγοι.

Σαν τα’ κουσε αυτά ο Χριστούλης ,
Ο δικός μου Χριστός,
Δεν δάκρυσε,
Δεν κοίταξε τον ουρανό, 
δεν είπε το ευλογητός, 
Σκυθρώπιασε 
Δεξιά στο Τέμπλο των Αγίων μου 
κι απάντησε:
Άκου φθαρτό κι ανούσιο πλάσμα 
Σ΄ αυτό τον κόσμο δεν έρχομαι 
Να φέρω την χαρά 
Όποιος μπορεί μ’ ακολουθεί 
Οι άλλοι ας ενταχθούν 
στις ρωμαϊκές Λεγεώνες 
όπως πάντα
Πάντως να ξέρεις 
Ότι λίγοι θα σηκώσουν τον σταυρό μαζύ μου.


Γράφει ο Ηλίας Τσάκαλος


Υστερόγραφο: Δεν με ενδιαφέρει αν στραβοί θρησκόληπτοι παρεξηγηθούν. Ο καθένας, να ξέρουν, έχει τον δικό του ιδιαίτερο Θεό!!!

Κάθε νέα ανάρτηση στο email σας