Παρουσιάστηκε τις προηγούμενες μέρες το πακέτο μέτρων τα οποία φέρονται να συμφωνήθηκαν μεταξύ των αρμοδίων Υπουργών και των τραπεζιτών, σχετικά με την ανακούφιση των δανειοληπτών και των υπερχρεωμένων φυσικών προσώπων.
Προτού προχωρήσω επί της ουσίας στα ζητήματα που ανακύπτουν κρίνω σκόπιμο να αναφέρω, ότι πηγή της ενημέρωσής μου περί τα μέτρα αυτά αποτέλεσε το ειδησεογραφικό blog "Insider", και συγκεκριμένα αυτή εδώ η δημοσίευση.
Ως πρώτο προτεινόμενο μέτρο παρουσιάζεται ότι θα γίνει "Ρύθμιση στεγαστικών και μη δανείων ώστε η μηνιαία δόση που πληρώνει ο δανειολήπτης να μην υπερβαίνει το 30% του εισοδήματός του. Γι' αυτό το σκοπό εξετάζεται η θέσπιση πλαφόν στις δόσεις των δανείων με παράλληλη επιμήκυνση της περιόδου αποπληρωμής από τα 40 χρόνια στα 50 ή ακόμα και στα 99 χρόνια."
Ας τα πάρουμε με τη σειρά για να δούμε τι μας λένε:
Η πρόβλεψη περί μηνιαίας δόσης που δεν θα υπερβαίνει το 30% των εισοδημάτων του δανειολήπτη, κυκλοφορούσε ήδη εδώ και κάποια χρόνια στους κόλπους των τραπεζών, πλην όμως όλες οι τράπεζες, τις εποχές της υπερχειλούς ρευστότητας την παρέβλεπαν και την αγνοούσαν συστηματικά, εκταμιεύοντας δάνεια των οποίων η αποπληρωμή απαιτούσε ακόμα και το σύνολο των μηνιαίων εισοδημάτων του δανειολήπτη.
Μάλιστα, προχωρώντας ένα βήμα παραπέρα, τα τελευταία πριν από την έλευση της κρίσης χρόνια, είχαν εφεύρει κι ένα τέχνασμα προκειμένου να εγκρίνεται η αίτηση χορηγήσεως δανείου, ακόμα κι αν υπερέβαινε τα μηνιαία εισοδήματα του εκάστοτε δανειολήπτη: Ζητούσαν από τον υποψήφιο δανειολήπτη να προσκομίσει μια επιστολή με την οποία δήλωνε, ότι έχει κι άλλα εισοδήματα πέραν αυτών που παρουσίαζε στις φορολογικές του δηλώσεις (!), ώστε να φαίνεται εν τοις πράγμασι ικανός να αναλάβει επιπλέον δανειακές επιβαρύνσεις, ακόμα κι αν αυτές δεν δικαιολογούνταν από τα μηνιαία του εισοδήματα.
Τώρα, με τα προτεινόμενα μέτρα επανέρχεται στο προσκήνιο το μέτρο αυτό που οι ίδιες οι τράπεζες είχαν κουρελιάσει τα προηγούμενα χρόνια. Αλλά έστω και τώρα είναι αρκετό και ικανό ένα τέτοιο μέτρο, ώστε να ανακουφίσει τον πολίτη;
ΟΧΙ. Μέσα σε 5 χρόνια η ελληνική ύφεση έγινε η τρίτη μεγαλύτερη της ιστορίας. Η εσωτερική υποτίμηση της εργασίας και η ανεργία πλησιάζουν τα επίπεδα του 1958, ενώ σε απόλυτα οικονομικά μεγέθη η ελληνική οικονομία βρίσκεται σε χειρότερη οικονομική θέση ακόμα κι από την πτώχευση του 1932.
Το ΑΕΠ της χώρας από την αρχή της κρίσης μέχρι το τέλος του 2011 έχει μειωθεί κατά τουλάχιστον 16% και η μείωση συνεχίζεται με αμείωτη ένταση, ενώ η απελευθέρωση των απολύσεων και η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας (που υποκαταστάθηκαν από τις ατομικές συμβάσεις εργασίας) δημιουργούν ένα ασφυκτικό περιβάλλον, ένα πλαίσιο πλήρους αβεβαιότητας και ανασφάλειας, ακόμα και για την εξασφάλιση των προς το ζην.
Την ίδια στιγμή το κόστος ζωής όχι μόνο δεν έχει παραμείνει τουλάχιστον αμετάβλητο αλλά χάρη στο ατελείωτο φορομπήξιμο, έχει αυξηθεί θεαματικά και -δυστυχώς- επίκειται και συνέχεια. Σύμφωνα με τα ελληνικά στοιχεία, η συνολική τεκμαρτή φορολογική επιβάρυνση της εργασίας είναι στο 31% περίπου, ενώ ο ΟΟΣΑ υποστηρίζει ότι η φορολογική επιβάρυνση της εργασίας για μια οικογένεια με 2 παιδιά φτάνει το 37,8%, την ίδια ώρα που ο μισθός μειώθηκε κατά περίπου 25%.
Κι όμως, ενώ έτσι έχουν τα πράγματα, οι τραπεζίτες συμφώνησαν (και γιατί να μην το κάνουν άλλωστε;) και η ελληνική πολιτική ηγεσία ανακοίνωσε με περισσή υπερηφάνεια (ωσάν να κατάφερε κάτι σπουδαίο) ότι...το 30% των εισοδημάτων σας, δεν θα σας ανήκει.
Ότι αρκεί να φέρετε την ιδιότητα του δανειολήπτη, ώστε κατά το 30% της εργασίας σας, να εργάζεστε για κάποια ή κάποιες τράπεζες. Το 30% της υπεραξίας που παράγετε, θα το καρπώνονται αυτοί που ευθύνονται για την κρίση. Το 30% του κόπου σας θα διασφαλίζει την τραπεζική ευημερία και ευστάθεια και τα τραπεζικά κέρδη.
Συνολικά λοιπόν, περίπου το 67,8% του μισθού σας δεν σας ανήκει. Το 67,8% του μισού σας έχει ήδη διανεμηθεί προτού καν το πάρετε στα χέρια σας. Κι εσείς θα πρέπει να μάθετε να ζείτε με το υπόλοιπο 32,3%, δηλαδή με το 1/3 από όσα χρήματα παίρνετε.
Και μη μου πείτε ότι "ε, τι να κάνουμε αφού τα λεφτά τα πήραμε, πρέπει να τα αποπληρώσουμε"γιατί...λεφτά, ναι, πήρατε αλλά δεν ήταν λεφτά της τράπεζας. Η μόχλευση των καταθέσεων μέχρι και 20 φορές είναι η πηγή των δανείων που λάβατε και συνιστά μια από τις κύριες αιτίες της σημερινής κρίσης.
Το μέτρο αυτό λοιπόν, δεν ανακουφίζει τον δανειολήπτη. Το μέτρο αυτό είναι αναγκαστική διανομή των εισοδημάτων του κατά τρόπο που να διασφαλίζει ότι η τράπεζα θα λάβει τα χρήματα που αυτή ζητά, την ίδια ώρα που ο δανειολήπτης θα πρέπει να μάθει να ζει με ακόμα λιγότερα χρήματα...
Αναφορικά, δε με το δεύτερο μέτρο που αφορά την επιμήκυνση της περιόδου αποπληρωμής των δανείων, αντί να γράψω αράδες επί αράδων για να σας εξηγήσω, τι επιβάρυνση είναι αυτή η αποπληρωμή για κάθε δανειολήπτη, αποφάσισα να σας το δώσω με ένα παράδειγμα.
Χρησιμοποίησα την διαδικτυακή εφαρμογή της Γενικής Γραμματείας Καταναλωτή την οποία μπορείτε να βρείτε εδώ και να πειραματιστείτε κι εσείς, με τα δικά σας προσωπικά δεδομένα.
Ως υπόθεση εργασίας, θεώρησα ότι ένας δανειολήπτης έχει λάβει 100.000€ στεγαστικό δάνειο, με προσημείωση υποθήκης επί ακινήτου ίσης αξίας (100.000€) και συνολική επιτοκιακή επιβάρυνση 5%.
Στην πρώτη εικόνα, εικάζω ότι ο δανειολήπτης αυτός, έστω κι αν εντασσόταν στον Νόμο Κατσέλη, θα όφειλε (στην χειρότερη περίπτωση) να αποπληρώσει το 85% της εμπορικής αξίας του ακινήτου του και η ρύθμιση αυτή θα εξελισσόταν σε χρονικό βάθος 20 ετών (το ανώτερο που προβλέπεται στον νόμο).
Σύμφωνα με τα δεδομένα αυτά, ο δανειολήπτης θα αποπλήρωνε με μηνιαία δόση της τάξης των 560.96€ και συνολικά θα πλήρωνε το ποσό των 134.630,97€
Για του λόγου το αληθές...
Στη δεύτερη περίπτωση όλα τα βασικά στοιχεία του δανειολήπτη παραμένουν αμετάβλητα και εξετάζεται μόνο η επιμήκυνση της αποπληρωμής, από 240 μήνες (=20 χρόνια) σε 1188 μήνες (=99 χρόνια). Στην περίπτωση αυτή, ο δανειολήπτης θα κληθεί να πληρώσει μηνιαία δόση ύψους 356,72€ και εν τέλει, μετά από 3 γενιές διαρκών καταβολών (99 χρόνια γαρ) η τράπεζα θα έχει λάβει το συνολικό ποσό των 423.782,86€.
Ιδού...
Εάν εσείς αυτό το θεωρείτε συμφέρουσα ρύθμιση, τότε δεν χρειάζεται να γράψω τίποτα. Για όσους πάντως, αντιλαμβάνονται το ύψος της επιβάρυνσης που σηματοδοτεί η λήψη αυτού του μέτρου, επισημαίνω, ότι το μέτρο αυτό θα είχε αξία ΜΟΝΟ εάν συνοδευόταν από αντίστοιχη μείωση επιτοκίων, ώστε να αποφεύγεται η υπέρμετρη επιβάρυνση του δανειολήπτη.
Έτσι όπως υιοθετείται ή έστω, όπως προτείνεται, δεν είναι τίποτα άλλο παρά η μετατροπή μας σε μακροχρόνιους τραπεζικούς πελάτες, ενταγμένους πλήρως στο σύστημα ενός πραγματικού Matrix, όπου μας απομυζούν σιγά-σιγά.
Αλλά εμείς περί άλλων τυρβάζουμε, πλέοντες σε πελάγη μακαριότητας και ευδαιμονισμού, ως όντες όντως πτωχοί τω πνεύματι...
Θα επανέλθω με δεύτερο μέρος σχετικά με τα υπόλοιπα προτεινόμενα μέτρα...
Γράφει ο Μάριος Μαρινάκος στο De iure
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Πολιτική Σχολίων
Το «Νομικά Ανάλατα» δεν έχει προς το παρόν ενεργοποιήσει καμία υπηρεσία έγκρισης ή μετριασμού σχολίων. Επίσης, έχει επιτρέψει τα ανώνυμα σχόλια. Οι επιλογές αυτές οφείλονται στην επιθυμία μας να δημιουργηθεί μία κοινότητα γύρω από το ιστολόγιο, η οποία να συζητά και να έχει παλμό.
Όμως, πρέπει να σημειωθούν τα εξής:
- Κάθε σχόλιο αντιπροσωπεύει τον σχολιαστή του και μόνο, και δεν απηχεί κατ’ ανάγκην τις αντιλήψεις του «Νομικά Ανάλατα»
- Υβριστικά, δυσφημιστικά ή άλλα παράνομα σχόλια δε θα γίνονται σε καμία περίπτωση ανεκτά.
- Σε καμία απολύτως περίπτωση δε θα γίνονται ανεκτά υβριστικά σχόλια που απευθύνονται στους υπόλοιπους σχολιαστές του Ιστολογίου.
- Πέρα από τα παράνομα σχόλια, απαγορεύονται τα σχόλια που είναι σκοπίμως εκτός θέματος, άσχετα, προκλητικά και έχουν σκοπό να προκαλέσουν εκρηκτικές αντιδράσεις (Τρολ, Troll).
Το «Νομικά Ανάλατα» διατηρεί το δικαίωμα της απροειδοποίητης και αναιτιολόγητης φραγής (block) χρηστών που έχουν παραβιάσει τους όρους χρήσης.
(από τους Όρους Χρήσης)