«Δεν μπορώ να συνεχίσω να ζω. Δεν αντέχω άλλο πόνο και δυστυχία.
Τώρα ήρθε η στιγμή που πρέπει να το κάνω.
Το έχω αναβάλει πολύ καιρό.
Ο Θεός ας με συγχωρέσει…».
Σημείωμα Αυτόχειρα
Τώρα ήρθε η στιγμή που πρέπει να το κάνω.
Το έχω αναβάλει πολύ καιρό.
Ο Θεός ας με συγχωρέσει…».
Σημείωμα Αυτόχειρα
Όταν όμως καταφέρνω να απαλλαγώ από τα συναισθήματά μου, τότε πιστεύω ότι βλέπω την αλήθεια κατάματα. Κάθε άνθρωπος έχει τα δικά του ψυχολογικά όρια. Αυτά τα όρια καθορίζονται από το περιβάλλον, στο οποίο έχει γαλουχηθεί. Ως εκ τούτου, δεν νομιμοποιείται ουδείς να κρίνει για ποιους λόγους ο συνάνθρωπός μας, δεν έχει τα ίδια όρια με εμάς. Δεν είμαστε μεγαλωμένοι με τους ίδιους τρόπους, δεν έχουμε τις ίδιες προσλαμβάνουσες και δεν μπορούμε να έχουμε την απαίτηση, να σκέφτονται και να συμπεριφέρονται όλοι με το δικό μας τέμπο.
Το θέμα λοιπόν δεν είναι, ότι αυτοκτονούν οι συμπολίτες μας. Το θέμα είναι, ότι τόσο με την στάση ζωής μας, όσο και με τις πολιτικές επιλογές μας, δημιουργούμε τις συνθήκες να αυτοκτονήσουν. Οδηγούμε τους συνανθρώπους μας στα δικά τους όρια, πέρα από τα οποία δεν λυγίζουν απλώς, αλλά ΣΠΑΝΕ. Για να αλλάξουμε όμως αυτό το φαινόμενο, που λαμβάνει διαστάσεις μεγάλες και παγιώνεται στην συνείδηση του κόσμου, θα πρέπει να κινηθούμε γρήγορα και αποτελεσματικά. Άλλως, υπάρχει ο κίνδυνος να συνηθίσουμε στην ιδέα ότι κάποιοι δεν θα αντέξουν, ότι είναι απολύτως "φυσιολογικό" να αυτοκτονούν, ότι με τον καιρό θα επανέλθουμε και θα αποκατασταθεί το βιοτικό επίπεδό μας, οπότε θα "αυτοκτονούν" λιγότεροι!!!
Με βάση τα ανωτέρω, το πρώτιστο είναι να κατεβάσουμε τον πήχη, που ξεπερνάει το μέσο όρο των αντοχών μας. Αντί να προσπαθούμε να κάνουμε μια «μηχανή», που δεν είναι σχεδιασμένη να δουλεύει με υψηλούς ρυθμούς περιστροφής, που δεν δύναται να δουλεύει αδιαλείπτως στο μέγιστο των αντοχών της, καλό θα ήταν να μειώσουμε τις απαιτήσεις αυτές. Δεν είναι αυτοσκοπός της ζωής μας ο έκλυτος βίος. Δεν μπορεί να είναι αυτό το πρότυπο ζωής μας. Δεν αποτελεί όνειρο ο πλουτισμός, αλλά εφιάλτη που μας ωθεί σε συνθήκες κανιβαλισμού για να επιτύχουμε το στόχο αυτό. Κατ’ ουσίαν γινόμαστε αναλώσιμα πιόνια ενός συστήματος, που αποσκοπεί αποκλειστικά και μόνο στο υπερκέρδος. Μας κάνει χρήση απλά για να συντηρείται ο άμετρος πλουτισμός των ολίγων. Χωρίς να το αντιλαμβανόμαστε, ωθούμε στην αυτοκτονία τους συμπολίτες μας... τους συνθλίβουμε. Σε πιο σκληρή γλώσσα γινόμαστε ηθικοί αυτουργοί στο έγκλημα, διότι πολύ απλά συναινούμε σε αυτή την στάση ζωής.
Κάθε φορά λοιπόν, που ακούμε ότι αυτοκτόνησε ένας συμπολίτης μας από οφειλές, ανεργία, αδιέξοδα, διότι χώρισε, έμεινε άστεγος, αρρώστησε και δεν μπορεί να καλύψει τα έξοδα νοσηλείας του κλπ να έχουμε στο νου μας ότι δεν προσπαθήσαμε όσο θα έπρεπε, για να ανατρέψουμε τις συνθήκες, που θέτουν την αυτοκτονία σε διατεταγμένη υπηρεσία. Δεν γλιτώνεις κανένα συνάνθρωπο από την αυτοκτονία με την «φιλανθρωπία». Παράταση εξαθλιωμένης ζωής του δίνεις. Πόσο υποκριτικό είναι να γίνεσαι "ακτιβιστής φιλανθρωπίας", αλλά καθ'όλη την διάρκεια της ζωής σου να λειτουργείς, απομυζώντας το ζωτικό χώρο των συνανθρώπων σου; Πόσο ανάλγητο είναι να δραστηριοποιείσαι επαγγελματικά, επενδύοντας στην ανθρώπινη δυστυχία; Πόσο τραγικό ακούγεται το γεγονός, ότι στον χώρο εργασίας σου μετέρχεσαι τρόπων ανήθικων για να πλουτίσεις έστω και πρόσκαιρα εις βάρος των διπλανών σου;
Όλοι γνωρίζουμε ο καθένας από εμάς, λίγο έως πολύ τα κοινά "μυστικά" των επαγγελματικών κλάδων μας. Ο χώρος της δικαιοσύνης γνωρίζει για το παραδικαστικό, ο χώρος της υγείας για το χρηματισμό ιατρών με στόχο την προκλητή ή κατευθυνόμενη συνταγογράφηση, ο χώρος των ασφαλειών για τις εικονικές αποζημιώσεις, ο χώρος της κτηματαγοράς για τις πραγματικές αξίες των ακινήτων, ο χώρος εμπορίας καυσίμων για την λαθρεμπορία και η λίστα δεν έχει τέλος... Μία κοινωνία στηριγμένη πάνω σε έκνομες δραστηριότητες των ολίγων, που λειτουργούν καταστρεπτικά για τους πολλούς. Και οι πολλοί που κάνουν τα "στραβά μάτια", συναινούν, έστω και παθητικά, υιοθετώντας τις απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης ως κατεστημένο.
Η επιστημονική θέση είναι ξεκάθαρη τόσο ως προς τα αίτια, όσο και ως προς τη λύση... μήπως ήρθε η ώρα, να ανατρέψεις αυτούς, που μας προσφέρουν απλόχερα τις συνθήκες εξαθλίωσης;
Τα αποτελέσματα θα είναι πιο άμεσα και ουσιαστικά.
Γράφει ο Κάντζος Αριστείδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Πολιτική Σχολίων
Το «Νομικά Ανάλατα» δεν έχει προς το παρόν ενεργοποιήσει καμία υπηρεσία έγκρισης ή μετριασμού σχολίων. Επίσης, έχει επιτρέψει τα ανώνυμα σχόλια. Οι επιλογές αυτές οφείλονται στην επιθυμία μας να δημιουργηθεί μία κοινότητα γύρω από το ιστολόγιο, η οποία να συζητά και να έχει παλμό.
Όμως, πρέπει να σημειωθούν τα εξής:
- Κάθε σχόλιο αντιπροσωπεύει τον σχολιαστή του και μόνο, και δεν απηχεί κατ’ ανάγκην τις αντιλήψεις του «Νομικά Ανάλατα»
- Υβριστικά, δυσφημιστικά ή άλλα παράνομα σχόλια δε θα γίνονται σε καμία περίπτωση ανεκτά.
- Σε καμία απολύτως περίπτωση δε θα γίνονται ανεκτά υβριστικά σχόλια που απευθύνονται στους υπόλοιπους σχολιαστές του Ιστολογίου.
- Πέρα από τα παράνομα σχόλια, απαγορεύονται τα σχόλια που είναι σκοπίμως εκτός θέματος, άσχετα, προκλητικά και έχουν σκοπό να προκαλέσουν εκρηκτικές αντιδράσεις (Τρολ, Troll).
Το «Νομικά Ανάλατα» διατηρεί το δικαίωμα της απροειδοποίητης και αναιτιολόγητης φραγής (block) χρηστών που έχουν παραβιάσει τους όρους χρήσης.
(από τους Όρους Χρήσης)