Το αστρονομικό χρέoς, το έγκλημα της μαζικής άρσης του τραπεζικού απορρήτου και η πιθανότητα επιβολής κουρέματος στις καταθέσεις

Προ του PSI+ το δημόσιο χρέος ανέρχονταν στα 335 δισεκ. ευρώ. Μετά το PSI+ με βάση τα επίσημα στοιχεία , προσεγγίσει τα 317 δισεκ. ευρώ και ενώ έχουν προηγηθεί 2 haircut με κυριότερο το δεύτερο (PSI+) ύψους 105 δισεκ. ευρώ και βεβαίως η επαναγορά χρέους. Αυτονόητο είναι ότι η Ελλάδα χρειάζεται ελάφρυνση από το αστρονομικό χρέος της, ύψους τουλάχιστον 40% (το οποίο αντιστοιχεί σε 100 δισ ευρω), πράγμα που θα τεθεί επισταμένως σε χρόνο μεταγενέστερο των γερμανικών εκλογων. Αυτονόητο επίσης είναι, ότι εφόσον τελικά επιλεγεί η απευθείας ή με ανταλλάγματα ελάφρυνση του χρέους κατά το ποσό αυτό, τα ανταλλάγματα τα οποία θα ζητηθούν θα είναι οδυνηρά και πιθανόν να σχετίζονται (και) με κούρεμα των καταθέσεων στις ελληνικές τράπεζες, στα πρότυπα του κυπριακού μοντέλου που εφαρμόστηκε προσφατα.

Από την άλλη, στο μέτωπο των καταθέσεων , για πέμπτο συνεχόμενο μήνα μειώθηκαν οι καταθέσεις στις ελληνικές τράπεζες, με αποτέλεσμα, τον Ιούλιο, σύμφωνα με δημοσιεύματα, οι συνολικές καταθέσεις στο τραπεζικό σύστημα να έχουν μειωθεί στα 162,45 δισ ευρώ. Απ' το τέλος Μαρτίου οι καταθέσεις εμφανίζονται να έχουν μειωθεί σχεδόν κατά 2 δισ ευρώ... Οι καταθέσεις ωστόσο που αποσύρθηκαν , είναι απολύτως απαραίτητες για τη ρευστότητα του συστήματος, που πλήττεται από τα 68 δισεκ. ευρώ προβληματικών δανείων και των υψηλών προβλέψεων που έχουν ήδη πραγματοποιήσει οι τράπεζες. Με βάση μάλιστα την ΤτΕ το ανώτερο που μπορεί να προκύψει σε κεφαλαιακές ζημίες ( μετά την ανακεφαλαιοποιήση των τραπεζών με τις προνομιούχες μετοχές ύψους 31 δισεκ. ευρώ συμπεριλαμβανομένης και της ιδιωτικής συμμετοχής) είναι έως 5 δισ. ευρώ... 

Σύμφωνα επίσης με πρόσφατες δηλώσεις του ΥΠΟΙΚ, "η ανακεφαλαιοποίηση από μόνη της δεν είναι αποτελεσματική για την αιματοδότηση της οικονομίας".... Μάλιστα ο ίδιος ο υπουργός υπολόγιζε ότι κάπου 20 δισ ευρώ είναι κρυμμένα στα "στρώματα" των νοικοκυριών, η επιστροφή των οποίων είναι απολύτως απαραιτητη για τη ρευστότητα του συστήματος... Σημαντικό πάντως ρόλο για την μη επιστροφή των καταθεσεων, φαίνεται ότι κατ αρχήν παίζει η περιρρέουσα ατμόσφαιρα , σύμφωνα με δημοσιεύματα του τύπου, για πιθανό bail in που θα απαιτηθεί ως σκληρό αντάλλαγμα για την βέβαιη απομείωση του ελληνικού χρέους...

Βασικός όμως λόγος της εντεινόμενης απόσυρσης των καταθέσεων και μη επιστροφής τους στο τραπεζικό συστημα, δεν είναι άλλος απο την πρόδηλης και κραυγαλέας αντισυνταγματικότητας προληπτική άρση του τραπεζικού απορρητου , που εφαρμόζεται πλέον για όλους, με διαδικασίες συνοπτικές, πρωτοφανείς στα παγκόσμια νομικά χρονικά...

Στο ίδιο πνεύμα κινούνται και οι κραυγαλέας αντισυνταγματικότητας διατάξεις νομοσχεδίου που κατατέθηκε πρόσφατα στη Βουλή, που προβλέπουν την -σε πραγματικό χρόνο- διασύνδεση της ΓΓΠΣ με τους τραπεζικούς λογαριασμούς των καταθετών, προκειμένου οι καταθέσεις των τελευταίων να κατάσχονται άμεσα για τυχόν χρέη προς το Δημοσιο... Και ναι μεν στόχος των δανειστών, με την ενεργοποίηση του μηχανισμού των αυτόματων τραπεζικών κατασχέσεων των οφειλετών είναι η μείωση του όγκου των ληξιπρόθεσμων οφειλών και η είσπραξη άμεσα σημαντικών ποσών που θα μπουν στα ταμεία του χρεοκοπημένου ελληνικού κράτους , πλην όμως, δεδομένου ότι οι οφειλέτες του Δημοσίου είναι περίπου 2.500.000, το μέτρο προκαλεί αυτονόητα κύμα απόσυρσης των καταθέσεων.

Κύμα τέλος απόσυρσης των καταθέσεων προκαλεί και το πρωτοφανές -που αποτελεί πλέον εφιαλτική πραγματικότητα-, της εμφάνισης των τόκων των καταθέσεων στα τερματικά του... κάθε λογιστή (!!!!!!!), με αποτέλεσμα απροσδιόριστος αριθμός τρίτων προσώπων, να λαμβάνουν πλέον πλήρη γνώση, ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων που ανάγονται στον πιο σκληρό πυρήνα της οικονομικής σφαίρας των πολιτών !!! Το γεγονός αυτό που δημιουργεί τεράστιους κινδύνους στην ασφάλεια των συναλλαγών (και μπορεί να απειλήσει ακόμα και τη ζωή ή τη σωματική ακεραιότητα των μεγάλων καταθετών), μπορεί να λάβει χαοτικές διαστάσεις, αν συσχετιστεί με την πρόσφατη ΜΕΓΚΑ ΔΙΑΡΡΟΉ από την Γενική Γραμματεία Πληροφοριακών Συστημάτων (ΓΓΠΣ), φορολογικών δεδομένων που αφορούν το σύνολο σχεδόν των φορολογουμένων στην Ελλάδα, λόγος για τον οποίο η Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων επέβαλε στην ΓΓΠΣ το ανώτερο προβλεπόμενο στο νόμο της πρόστιμο, ύψους 150.000 ευρώ, κρίνοντας ότι παραβίασε την υποχρέωσή της για λήψη κατάλληλων μέτρων ασφάλειας...

Κάπως έτσι λοιπόν στεγνώνουν μεθοδικά το ελληνικό τραπεζικό σύστημα από πολύτιμη ρευστότητα , προκειμένου να το καταστήσουν απολύτως ευάλωτο, ώστε να αφελληνιστεί ευκολότερα και μια ώρα αρχύτερα...

Δημιουργούνται επίσης οι κατάλληλες συνθήκες απόλυτης ασφυξίας στην ελληνική οικονομία, που θα μπορούσαν σε χρόνο μεταγενέστερο, να αποτελέσουν πρόσφορο έδαφος για την αρπαγή του τελευταίου περιουσιακού στοιχείου που απέμεινε στους Έλληνες, του μεγάλου κουμπαρά των καταθέσεων ύψους σήμερα 162,45 δισ ευρώ...

Ο προβληματισμός σε μια τέτοια περίπτωση, είναι αν θα τηρηθεί στην Ελλάδα η ευρωπαϊκή δέσμευση (?!?) της προστασίας των καταθετών, έως του ποσού των 100.000 ευρώ ανά καταθέτη...

Το σχέδιο της σχετικής οδηγίας προβλέπει ότι για τις υπό κατάρρευση ευρωπαϊκές τράπεζες θα επιβαρύνονται οι μέτοχοι , οι πιστωτές και οι ανασφάλιστοι καταθέτες (άνω των 100.000 ευρώ) - αφήνει βέβαια παράθυρο και για τις καταθέσεις κάτω των 100.000 μέσω του ταμείου εγγύησης των καταθέσεων. Οι παραπάνω όμως προϋποθέσεις, εντελώς λογικά , ΔΕΝ μπορεί να ισχύσουν στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα για τους εξής τρεις λόγους:

α) Ποιοι είναι οι μέτοχοι των ελληνικών τραπεζών που μπορεί να κουρευτούν? Οι ελληνικές τράπεζες έχουν βασικό σήμερα μέτοχο το ΤΧΣ (δηλ το δημόσιο) σε ποσοστό από 80% έως 100% (βλ. Eurobank). Σύμφωνα λοιπόν με το ευρωπαϊκό σχέδιο, οι μέτοχοι (εννοεί τους ΙΔΙΩΤΕΣ ΜΕΤΟΧΟΥΣ), κουρεύονται κατά προτεραιότητα, ώστε να ΜΗΝ επιβαρυνθεί το δημόσιο. Στην προκείμενη όμως περίπτωση δεν υπάρχει λογική στο να κουρευτεί ο βασικός μέτοχος των ελληνικών τραπεζών (δηλ το ΤΧΣ = δημόσιο) διότι με τον τρόπο αυτό θα πληγεί ευθέως το ελληνικό δημόσιο !!!

β) Ποιος είναι ο βασικός πιστωτής του ελληνικού τραπεζικού συστήματος που έπεται στη σειρά στο κούρεμα, βάσει του σχετικού σχεδίου? Ελλείψει δυνατότητας πρόσβασης των ελληνικών τραπεζών στη διατραπεζική αγορά, βασικός πλέον πιστωτής του ελληνικού τραπεζικού συστήματος είναι η ΕΚΤ η οποία δανείζει τις τράπεζες με την εγγύηση του δημοσίου, με ενέχυρο τα δάνεια των πολιτών (στεγαστικά , επαγγελματικά κ.α). Οι τράπεζες χρωστούν στην ΕΚΤ δεκάδες δισεκατομμύρια ... Η ΕΚΤ όμως ΔΕΝ μπορεί να κουρευτεί!! Ούτε αυτή ούτε τα κράτη μέλη της ζώνης του ευρώ ως δανειστές , διότι αυτό το έχει αποκλείσει κατηγορηματικά η Γερμανία (άσχετα με το γεγονός ότι τα δάνεια των τελευταίων δεν μπορεί παρά κάποια στιγμή εντός μάλλον του 2014 να κουρευτούν μέσα από το λεγόμενο OSI, διότι πολύ απλά το ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο). 

γ) Ποιοι μένουν για να κουρευτούν? Οι ανασφάλιστοι καταθέτες (άνω των 100.000)... ΠΟΣΟΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΙ??? 

Σύμφωνα με τα στοιχεία της Ένωσης Ελληνικών Τραπεζών (ΕΕΑ), έως τις 30 Ιουνίου του 2012 οι καταθέσεις του 81,5% των Ελλήνων αποταμιευτών δεν ξεπερνούσαν τα 2.000 ευρώ, ενώ το 11,3% των καταθετών διέθετε στους λογαριασμούς του μεταξύ 2.001 και 10.000 ευρώ. Αυτό σημαίνει ότι το σχεδόν το 93% των φυσικών προσώπων στη χώρα μας δεν έχουν περισσότερα από 10.000 στις ελληνικές τράπεζες.
Αντίθετα, μόλις το 0,4% των αποταμιευτών διαθέτει ποσά που υπερβαίνουν τις 100.001 ευρώ, ενώ το 0,9% έχει στους λογαριασμούς του καταθέσεις μεταξύ των 50.001 και των 100.000 ευρώ... 

Αυτονόητο είναι, ότι μετά το κυπριακό κούρεμα, από το ποσοστό αυτό του 1,3% των καταθετών με καταθέσεις >= των 100.000 ευρώ η συντριπτική πλειοψηφία τους είτε τα έσπασαν σε μικρότερα ποσά είτε έβαλαν στους λογαριασμούς τους συνδικαιούχους, με αποτέλεσμα οι ανασφάλιστοι σήμερα καταθέτες στις ελληνικές τράπεζες να είναι απειροελάχιστοι...

Άρα αν στην Ελλάδα επιβληθεί κούρεμα στις καταθέσεις, η λογική πιθανολογεί ότι δεν μπορεί πάρα να γίνει στους "ασφαλισμένους" καταθέτες. 

Αν και το πιθανότερο σενάριο είναι, ότι η αρπαγή των "ασφαλισμένων" καταθέσεων (εφόσον τελικά αποφασιστεί από τους δανειστές) θα γίνει υπό το κάλυμμα όχι της ανακεφαλαίωσης των τραπεζών (για να μην διαταραχθεί ακραία η εμπιστοσύνη των καταθετών στον ευρωπαϊκό νότο), αλλά της συνεισφοράς των φορολογούμενων στην αποπληρωμή του δυσθεώρητα υψηλού ελληνικού χρέους, με "αντάλλαγμα" ομόλογα του... ελληνικού δημοσίου (!!!) ονομαστικής αξίας ενός ευρώ για κάθε ένα ευρώ κατάθεσης, διάρκειας τουλάχιστον 30 ετών ...

Παρόμοια πρακτική απομείωσης του γερμανικού δημοσίου χρέους μέσω της «εισφοράς» ιδιωτικών περιουσιακών στοιχείων που μπορεί να επιβαρύνει κάθε είδους περιουσιακά στοιχεία (ακίνητη περιουσία, καταθέσεις, επενδυτικά χαρτοφυλάκια κλπ) , έχει εφαρμοσθεί στο παρελθόν, από τον καγκελάριο της Γερμανίας Adenauer . Το γερμανικό μάλιστα δημόσιο διατήρησε την «εισφορά» μέχρι τη δεκαετία του 70, ταυτόχρονα με τη θεσμοθέτηση υψηλών αφορολόγητων ορίων, έτσι ώστε να επιβαρυνθούν αυτοί οι οποίοι, παρά τον πόλεμο, συνέχιζαν να διατηρούν μεγάλες περιουσίες - κυρίως οι ιδιοκτήτες ακινήτων.

Γράφει ο Θανάσης Αλαμπάσης

Κάθε νέα ανάρτηση στο email σας