Ένα απόγευμα της 28ης Οκτωβρίου του 1940 πήγαμε στο σχολείο και πριν χτυπήσει το καμπανάκι ήρθε ο ταχυδρόμος με την ντουντούκα και φώναξε: «ΓΕΝΙΚΗ ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΣΗ…οι Ιταλοί επιτέθηκαν στην Ελλάδα!!!» Χτύπησαν οι καμπάνες όλων των χωριών, άρχισε η επιστράτευση και η επιταγή των ζώων, αλόγων κλπ. Ο κόσμος βρέθηκε σε μια τρομερή κατάσταση. Από τη μια οι νέοι στο μέτωπο, από την άλλη τα άλογα που δεν υπήρχαν πλέον για να βοηθήσουν τους νοικοκυραίους και στη συνέχεια η φωτιά του πολέμου: ΘΑΝΑΤΟΣ-ΠΕΙΝΑ-ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ!
Ο λαός μας παρόλο που δεν είχε την τεχνολογική πολυτέλεια, πολέμησε χωρίς υπερβολές ενωμένος και αποφασισμένος, παρόλο που είχαμε την Μεταξική δικτατορία. Όσο για το ΚΚΕ ήταν το πρώτο πολιτικό κόμμα που ζήτησε να βγει από τα μπουντρούμια και να πάει στην πρώτη γραμμή. Ιστορικό και διεθνή χαρακτήρα είχε το γράμμα του αείμνηστου γραμματέα του ΚΚΕ Ν.Ζαχαριάδη, όπου έδωσε τον χαρακτήρα του πολέμου: Πατριωτικός, Απελευθερωτικός, Αντιφασιστικός!!!
Μετά από 6 μήνες πολέμου στο Αλβανικό μέτωπο άνοιξαν και το δεύτερο μέτωπο από τους Γερμανούς και Βουλγάρους, οπότε κάμφθηκε ο ηρωϊκός αγώνας του Ελληνικού Λαού. Ο Λαός ποτέ δεν πρέπει να ξεχνά ότι το κεφάλαιο κάνει τους πολέμους με τις αντιθέσεις που έχουν μεταξύ τους. Οι απλοί άνθρωποι είναι φυσικοί αυτουργοί. Ούτε γνωρίζονται μεταξύ τους όταν πολεμούν. Τα συμφέροντα τους ενώνουν…Έτσι δεν έγινε με τους προδότες τους ταγματασφαλίτες; Αμέσως τους αγκάλιασαν μετά τον πόλεμο ! Όταν δεν είχαν εξουσία , ο λαός πήγε στο ΕΑΜ και μετά την απελευθέρωση, με απάτη, εξαγορά συνειδήσεως, με δουλεία, με τρομοκρατία, επέβαλλαν τους νόμους της ζούγκλας! Μόνο φραστικά άλλαξαν μετά την προδοσία της Κύπρου. Κατά τα άλλα, οι ταγματασφαλίτες πληρώνονται και από τη Ν.Δ. και από το ΠΑΣΟΚ, γι΄ αυτό και υπάρχουν μνημεία τους σε κάποιες πόλεις, όπου τους κάνουν και μνημόσυνα…
Παρ' όλη τη θέση του ΚΚΕ και των Κομμουνιστών στο μέτωπο, το γράμμα του Γ.Γ. Ν.Ζαχαριάδη και παρόλο που δεν υπήρχε πλέον Ελληνική Κυβέρνηση, τους φυλακισμένους και εξόριστους δεν τους έβγαζαν από τις φυλακές! Οι λίγοι σύντροφοι που δραπέτευσαν, δημιούργησαν την Εθνική Αντίσταση του Ελληνικού Λαού. Κανένα άλλο πολιτικό κόμμα δεν μπορεί ούτε και σήμερα, που δυστυχώς καρπώθηκαν τις θυσίες των θυμάτων τους, να αρνηθεί αυτή την αλήθεια. Ας μας πουν ότι είχαν ένα έστω τραγούδι που να εξέφραζε την ψυχή των σκλάβων αδελφών:
Η σκλαβιά πικρό φαρμάκι
μαύρη κι άραχλη ζωή
φασιστάδες μαύροι δράκοι
μας πατήσανε τη γη
Σφάζουν, δέρνουν κι ατιμάζουν
και μας καίνε τα χωριά
κι ο, τι βρούν όλα τα αρπάζουν
μαθημένοι στην κλεψιά
Εις την Πίνδο τρέχει πρώτη
στα τετράψηλα βουνά
και χτυπάει την πρώτη νότα
λαογέννητη η Π.Ε.Ε.Α.
Μα πετούνται λεοντάρια
απο μέσα απ τη σκλαβιά
αντριομένα παλληκάρια
και ζητούν ελευτεριά
Ελευτεριά, ουράνιο δώρο
ελευτεριά, τρανή θεά
στενό πια δεν θάχεις χωρό
θάχεις πάντα σύνορα πλατειά
Μακεδόνες, Μωραίτες
Ηπειρώτες, Θεσσαλοί
Ρουμελιώτες, Θράκες, Κρήτες
Η πατρίδα μας καλεί
Αυτή είναι η προσθήκη του νέου 1821 και όλοι οι λοιποί αγώνες των Ελλήνων που δεν είχαν ιδιοτέλεια…κι όμως οι αγωνιστές ακόμη διώκονται και οι ταγματοσφαλίτες συνταξιοδοτήθηκαν…
Το 1941 άρχισε η κατοχή. Όσοι έζησαν από το μέτωπο γύριζαν στα χωριά τους. Πολλές οικογένειες με στέρηση προσέφεραν στους φαντάρους της επιστροφής. Η μητέρα μου έκανε επιτροπή προστασίας τραυματιών και ταλαίπωρων φαντάρων. Στην αυθόρμητη επιτροπή ήταν η Αναστασία Κοσμίδου, η Γεροντίδου Μαρία (παπαδιά), η Μισαϊλίδου Μαρία, η Γεροντίδου Πολυξένη, η Γεωργιάδου Χαρίκλεια κ.α. Έστησαν καζάνια φαγητού και καζάνια βρασίματος ρούχων και ετοίμασαν όσα ρούχα μπορούσαν να ντύσουν τους φαντάρους. Εγώ ήμουν το μηχανάκι όλων! Πήγαινα εδώ, εκεί….
Την ίδια χρονιά, είχαμε και δύο Άγγλους φαντάρους ξεκομμένους, τους οποίους έπαιρνα την ημέρα μαζί μου κάνοντας τον βοσκό στα δικά μου ζώα. Τελικά τους έστειλαν στον Όλυμπο όπου τους σύμμασε ο Παρπογιάνης ο Κατσότας. Έλεγαν ότι είχαν γίνει 8… Αργότερα, το 1943, είχαμε και έναν Γερμανό λιποτάκτη του γερμανικού στρατού, που τον έλεγαν Ότο και έναν Ρώσο τον Αλεξέϊ. Αυτοί πήγαν στα Πιέρια στον ΕΛΑΣ.
Το 1942 το ΕΑΜ οργάνωσε όλη την Πιερία. Πρώτοι οργανωτές ήταν ο Κιρμανίδης Θεόδωρος από την Κατερίνη, ο Τερζόπουλος Πανίκας και ο Τάσος ο αδελφός του μαζί με τον Ευριπίδη…και οι τρεις από την Τοχόβα- Τρίλοφο. Αργότερα και πιο δυναμικά εμφανίστηκε και ο Παύλος από το Λιτόχωρο.
Στο σημείο αυτό θα κάνω μια διευκρίνιση. Μεταξύ Κατερίνης και Άνω Αι Γιάννη υπάρχει ένα χωριό που μας χωρίζει, ένα ποτάμι και ο δρόμος περνά μέσα από το χωριό Γανόχωρα. Σε περίπτωση που θα ερχόταν Γερμανοί θα περνούσαν υποχρεωτικά πρώτα από εκεί και εμείς θα είχαμε περιθώρια να φύγουμε από το χωριό αμέσως, καθώς υπήρχε δασική κάλυψη. Με αυτό το κριτήριο όλα τα πρώτα οργανωτικά στελέχη έρχονταν στο χωριό μας και βασικά στο δικό μας σπίτι.
Εγώ παιδάκι τότε, ήμουν το κλειδί στο πάνε έλα. Θυμάμαι τον Μάρτιο του 1942 είχαν έρθει σπίτι μας. Ο Κιρμανίδης Θόδωρος (το 1943 τον κρέμασαν στην Τοχόβα-Τρίλοφο μαζί με τα τρία παιδιά του Παπάζογλου), ο Αλεξανδρής Παναγιώτης, δάσκαλος από την Ξάνθη, η Ελένη Ευθυμιάδου και ένας από το Λιτόχωρο που δεν θυμάμαι το όνομά του, συνεδρίαζαν στο σπίτι μας και με έβαζαν φύλακα λέγοντάς μου: «Σε περίπτωση που αντιληφθείς κάτι, θα ρίξεις μια πέτρα στις λαμαρίνες»… αυτοί παρακολουθούσαν με το παράθυρο ανοιχτό.
Τον Αύγουστο του 1942 όλο το χωριό μας ήταν οργανωμένο στο ΕΑΜ με όπλα, ομάδες με τα κρησφύγετα για μάχες και αποθήκες. Τότε έγινε και η 1η αποστολή σιτηρών από την οργάνωση του χωριού μας. Μάζεψαν 40 άλογα και μουλάρια, τα φόρτωσαν σιτάρι και τα πήγανε στα Ρυάκια Πιερίας, όπου ήταν οι πρώτοι αντάρτες μετά τον Όλυμπο. Εγώ φόρτωσα το μουλάρι μου και πήγα στην πρώτη προσφορά…
Το 1943 δυστυχώς τα πράγματα χάλασαν. Το χωριό μας που ήταν 100% στο ΕΑΜ, με μια γκάφα κατ΄ εμέ χάσαμε τον κόσμο. Τους έριξαν στα χέρια του εχθρού και θα γράψω αυτά που άκουσα τότε και θυμάμαι καλά. Οι Παφρέοι ήταν πατριώτες από την Τουρκία και κανείς δεν έχει το δικαίωμα να αγνοήσει την πραγματικότητα. Αμέσως αγόρασαν όπλα και οργανώθηκαν στο ΕΑΜ, αλλά οι ντόπιοι Έλληνες οι μη πρόσφυγες, είχαν την τάση της ηγεμονίας με σωβινισμό, όχι γιατί ήταν οι κατάλληλοι. Έτσι πήγαν να πάρουν τα όπλα που προμηθεύτηκαν να πολεμήσουν οι άνθρωποι τον κατακτητή και συγκεκριμένα πήγαν να αφοπλίσουν τους Κουκιώτες. Εκεί έγινε η παρεξήγηση με έναν από τους καπετάνιους του Κισαπατσάκ, τον Μανασή, όπου σκότωσε έναν καπετάνιο του ΕΛΑΣ… τους χώθηκαν και τελικώς χάσαμε μια καλή οργανωμένη δύναμη.
Ο Χρυσοχόου Γουργουτσης και Βαγινάς άρχισαν την προπαγάνδα κατά του ΕΑΜ. Από τη μια έβαλαν τους Γερμανούς και συνέλαβαν τους χωριανούς μας, τους οποίους συνοδεία τους κουβαλούσαν στην Κατερίνη σε καταναγκαστικά έργα. Άλλοι έκαναν το αεροδρόμιο στον Πέλεκα και άλλοι ήταν στον Παύλο Μελά Θεσσαλονίκης. Έτσι τους γονάτισαν και τους όπλισαν στην ΠΑΟ. Υπήρχαν φυσικά και οι φιγουρατζήδες. Αυτή ήταν η αιτία που σκοτώθηκαν 14 άτομα που ακολούθησαν τον Κισά Πατσά μέχρι το Κιλκίς το 1944. Εκεί τους διέλυσε ο ΕΛΑΣ μετά την ατιμία που έκαναν στο Νοσοκομείο του Κιλκίς... Οι ΠΑΟτσιδες έκαναν επιχείρηση μαζί με τα στρατεύματα κατοχής και έκαψαν χωριά, λεηλάτησαν σπίτια, στήσανε κρεμάλες, σκότωσαν κόσμο, τον Αγροφύλακα από τη Γανοχώρα Κάτσικα Γεώργιο, δύο πολιτικά στελέχη από το ίδιο χωριό, έκαναν πολλά εγκλήματα...
Επίσης, στο μεγάλο συλλαλητήριο κατά της επιστράτευσης από τα χωριά των Πιερίων στην Κατερίνη, μέσα στο λαό ήταν και ΕΛΑΣίτες καμουφλαρισμένοι. Όταν χτύπησαν το λαό οι Γερμανοί και Γκεσταπίτες, ένας ΕΛΑΣίτης από το Στουπί Πιερίας έφυγε και έπεσε στο χωριό μας. Εγώ του έδειξα από πού να πάει στο Παλαιό Κεραμίδι, όπου στα γέρικα δέντρα ήταν η γιάφκα. Τον είδαν οι χωριανοί μα ούτε τον ρώτησαν…Το 1946 τον Σεπτέμβρη τον αντάμωσα στον Όλυμπο. Ήταν στην 1η ομάδα του Ολύμπου, στο συγκρότημα του Λαοκράτη. Εγώ , από τη στιγμή που οι χωριανοί μου πέρασαν με τους Γερμανούς, ήμουν ο αποκλειστικός σύνδεσμος με την ελεύθερη Ελλάδα. Αρκετές οικογένειες Ποντίων, όχι τουρκόφωνοι, ανασυγκροτήθηκαν και κρατούσαν την επαφή με το ΕΑΜ, όμως είχαν αριθμούς αντί για ονόματα. Θυμάμαι τον αριθμό του πατέρα μου _515_ !
Όπως είπα με έστελναν για τακτικό σύνδεσμο και πήγαινα στα Καλύβια, Χαράδρα και στην Κουτρα, όπου αντάμωνα 2 ΕΛΑΣίτες: Τον Χαντσαρίδη Παύλο και ένα ξανθό παιδί τον Νάσιο. Έμαθα πως σκοτώθηκε το 1944 στη μάχη του χωριού του (Τόχοβο-Τρίλοφο). Ο τρόπος που πήγαινα: Είχαμε ένα άλογο άσπρο με μια μεγάλη πληγή και μετέφερα δελτία ειδήσεων και εντολές στα νούμερα…Μέχρι τον Ιούλιο του 1944, οπότε κατέβηκε ο ΕΛΑΣ, έγιναν αμέσως οργανώσεις. Εγώ έγινα Β΄ Γραμματέας ΕΠΟΝ και το Σεπτέμβριο του 1944 με έκαναν μέλος του ΚΚΕ επειδή ήμουν κατεξοχήν ο Βενιαμίν της Αντίστασης. Είχα παρουσιαστή τον Αύγουστο ως εθελοντής στην υποδειγματική του 50ου Συντάγματος, αλλά λόγω ηλικίας δεν με κράτησαν. Στο ΚΚΕ με πήρε η Ευθυμιάδου και ο Μηνάς ο ασπρομάλλης, γραμματέας της αχτίδας Τόχοβας.
Το 1945 με απόφαση του ΚΚΕ οι οργανώσεις του χωριού διαλύθηκαν και πέρασαν στο ΑΚΕ. Εγώ ήμουν στην ΕΠΟΝ. Αργότερα και μετά την προδοσία της ηγεσίας του ΚΚΕ Λίβανο…Βάρκιζα…ο λαός και οι χιλιάκριβοι οι ΚΚΕδες που αγωνίστηκαν για το έπος της νεοελληνικής ιστορίας, πληρώθηκαν από τους δήμιους της κατοχής με εξοντωτικούς ξυλοδαρμούς…Κτηνωδία στα κορμάκια των αγωνιστών! Πρώτη δολοφονία του ένδοξου Νικήτα Κοσμά, από το 50 Σύνταγμα του ΕΛΑΣ και του Αθανασιάδη Σωκράτη, Γραμματέα Μ.Θ. ΕΠΟΝ.
Όσο για μένα… Το 1945 αυτοί οι χωριανοί μας που φροντίσαμε να τους προλάβουμε από τον κακό δρόμο που είχαν πάρει και αφού πολλούς τους γλιτώσαμε, μόλις τους αγκάλιασαν οι Άγγλοι έβαλαν στόχο τους να εξοντώσουν τους Ελληνόφωνους. Μέχρι το 1945 στο χωριό έμειναν 3 οικογένειες: Ο παπάς Κυριακίδης και ο Α.Κωνσταντινίδης. Οι άλλες 35 οικογένειες είχαν εκδιωχθεί. Εμείς πήγαμε στην Κατερίνη, στον συνοικισμό Νέα Ζωή. Εκεί ήμουν Γραμματέας Τετραγώνου. Πήγαινα στο χωριό και έσπερνα τα χωράφια για να έχουμε το ψωμί μας, αλλά κάθε φορά που πήγαινα τα παιδιά των Παφρέων με ξυλοφόρτωναν. Πρώτη φορά με χτύπησε ένα ανθρωπάκι… που δεν τον αναφέρω για να μην του δώσω αξία… όπως και τον δεύτερο, αλλά τον τρίτο θα τον αναφέρω γιατί ήταν και οπλίτης και παιδί του αρχηγού των ΠΑΟΥΤΣΙΔΩΝ! Ήταν ο ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΑΣΑΡΙΔΗΣ και το σπουδαίο είναι πως όταν με πήρε μέσα στο σχολείο, έγραφαν συνθήματα κατά των ΠΑΟΥΤΣΙΔΩΝ.
Μπαίνοντας φώναξε: ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ ΝΑ ΓΡΑΦΕΤΕ !
…και με ρώτησε: ΠΟΙΟΣ ΤΑ ΕΓΡΑΨΕ ΑΥΤΑ;
Απαντώ: Αυτά που έγραφε ο Αναστάσης τώρα;
Με έβρισε με το επίπεδό του και με πήρε στην άλλη αίθουσα του σχολείου. Έκλεισε την πόρτα και άφησε απέξω τους ροπαλοφόρους.
Ποια ήταν η 1η ερώτηση;
«Ρε συ, παλιοκομμουνιστή, όταν εμείς ήμασταν με τους Γερμανούς, εσύ ήσουν με τον ΕΛΑΣ;»
Και απαντώ:
«ΝΑΙ! ΕΓΩ ΗΜΟΥΝ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΕΣΥ ΜΕ ΤΟΥΣ ΓΕΡΜΑΝΟΥΣ !!!»
Μου δίνει τότε ένα χαστούκι δυνατό! Τραβήχτηκα πίσω για μεγάλη απόφαση, διότι καταλάβαινα το τέλος μου… με είχε χτυπήσει και άλλη φορά… Τότε έγινε ένα θαύμα! Η τότε κοπελίτσα ΠΕΤΡΙΔΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ (σήμερα ζει στο Νέο Πετρίτσι Σιδηροκάστρου), μαζί με δύο κοριτσάκια 8 χρονών, την Κυριακίδου Ανάστα και την Κωνσταντινίδου Μαρία, σκαρφάλωσαν στα παράθυρα να δουν τι γίνεται και τότε ο Δημήτρης Ασαρίδης πήδησε από το παράθυρο και κυνήγησε τα κοριτσάκια, ενώ εγώ πήρα στροφή και υποθέτοντας ότι τις κυνηγάει βγήκα έξω. Εκεί ήταν οι ροπαλοφόροι που περίμεναν και βγήκα προσπαθώντας να πείσω με τη στάση μου ότι με άφησε να φύγω… Άνοιξα την πόρτα, με είδαν περίεργα και το έβαλα στα πόδια. Τρέχει πίσω μου ένας κουμπάρος μας ο Σάββας και μου πετάει ένα τούβλο, το οποίο με βρήκε στη φτέρνα. Έπεσα σαν τον Απόστολο Πέτρο, σηκώθηκα και έτρεξα προς τον Παπά, τον γείτονά μας. Για μια στιγμή ο Δημήτρης πιάνει το δισάκι που είχα στην πλάτη, με βρίζει χυδαία και τότε άφησα το δισάκι και έτρεξα όσο πιο γρήγορα μπορούσα. Από τη γωνιά του καφενείου μικροί–μεγάλοι με χτυπούσαν, αλλά δεν αισθανόμουν τίποτα!!! Κοίταζα μόνο να μην με πιάσουν στα χέρια τους! Τελικά έφτασα στον Παπαλάζαρο και του είπα:
«Τι τους έκανα και κάθε φορά που έρχομαι στα χωράφια με χτυπούν;»
Τότε ο Παπαλάζαρος, ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει, έπαιξε το ρόλο του σαν άνθρωπος και σαν παπάς. Σήκωσε τα χέρια του ψηλά στον ουρανό και με μια άγρια φωνή τους είπε :
«Βρε δεν ντρέπεστε, τι σας έκανε αυτό το παιδί; Ο πατέρας του σας γλίτωσε !!!»
Τότε έβαλαν τα κεφάλια κάτω και με αφήσανε και γύρισα στο σπίτι μας στην Κατερίνη. Δούλεψε το μυαλό μου και δεν με σκότωσαν σαν σκυλί… αυτό ήθελαν! Γι΄ αυτό ποτέ δεν πρέπει ο άνθρωπος να τα χάνει, διότι μέχρι την τελευταία στιγμή υπάρχει σωτηρία. Ό,τι αποτελείται από κρέας πονάει. Χρειάζεται αποφασιστικότητα… Έτσι λοιπόν γλίτωσα από τους δήμιούς μου…
Όταν με αφήσανε..κλαίγοντας πέρασα δίπλα από την εκκλησία του χωριού μας τον Προφήτη Ηλία και ορκίστηκα : ΔΕΝ ΘΑ ΑΚΟΥΓΑ ΕΝΑ ΜΠΑΜ; ΘΑ ΕΒΓΑΙΝΑ ΣΤΟ ΒΟΥΝΟ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΠΩ ΚΟΥΒΕΝΤΑ ΣΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΜΟΥ
Έτσι και έγινε… Στις 20-8-1946 βγήκα στο βουνό. Γύρω μου ήταν οι εχθροί της πατρίδας… Γκεσταπίτες, Ταγματασφαλίτες… Ξυλοκοπήθηκα 4 φορές επειδή έκανα εθνική αντίσταση από 12 χρονών. Ούτε πολιτικοποιημένος ήμουν, ούτε κομμουνιστής. Καθαρά πατριωτικά τα αισθήματά μου, τα οποία γεννήθηκαν μέσα μου μαθαίνοντας για τον Ρήγα Φεραίο, τον Κολοκοτρώνη, τον Μακρυγιάννη, τον Διάκο κλπ. Τώρα εάν το ΚΚΕ είχε την τιμή να επωμισθεί όλη την οργάνωση, εμψύχωση και καθοδήγηση του Ελληνικού Λαού τη στιγμή που όλοι τον πρόδιδαν, γιατί να μην ενταχθώ κάτω από τη σκέπη του που λεγόταν ΕΑΜ;
Παρά τα όποια λάθη της ηγεσίας του ΚΚΕ, οι κομμουνιστές είναι οι πρωταγωνιστές και τους ανήκει κατά μεγάλο μέρος η Νεοελληνική Ιστορία και με το βαθύτερο τίμημα. Αυτό επικυρώνεται βλέποντας μέσα στα κόμματα αυτούς που τα απαρτίζουν, κατά πόσο ήταν και είναι πατριώτες, από τη σχέση τους με τους προδότες του Ελληνικού Λαού. Αυτούς τους ανταμείβουν , ενώ τους αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης όχι! Μόνο την σφετερίζονται! Στη Βουλή τα κόμματα δεσμεύθηκαν για τη λήθη του εμφυλίου πολέμου και την υλική και ηθική αποκατάσταση των Αντιστασιακών. Έχουμε όμως τα παραδείγματα των δοσίλογων που συνταξιοδοτήθηκαν και των αναπήρων που απερρίφθησαν. …
ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΚΟΣΜΙΔΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Πολιτική Σχολίων
Το «Νομικά Ανάλατα» δεν έχει προς το παρόν ενεργοποιήσει καμία υπηρεσία έγκρισης ή μετριασμού σχολίων. Επίσης, έχει επιτρέψει τα ανώνυμα σχόλια. Οι επιλογές αυτές οφείλονται στην επιθυμία μας να δημιουργηθεί μία κοινότητα γύρω από το ιστολόγιο, η οποία να συζητά και να έχει παλμό.
Όμως, πρέπει να σημειωθούν τα εξής:
- Κάθε σχόλιο αντιπροσωπεύει τον σχολιαστή του και μόνο, και δεν απηχεί κατ’ ανάγκην τις αντιλήψεις του «Νομικά Ανάλατα»
- Υβριστικά, δυσφημιστικά ή άλλα παράνομα σχόλια δε θα γίνονται σε καμία περίπτωση ανεκτά.
- Σε καμία απολύτως περίπτωση δε θα γίνονται ανεκτά υβριστικά σχόλια που απευθύνονται στους υπόλοιπους σχολιαστές του Ιστολογίου.
- Πέρα από τα παράνομα σχόλια, απαγορεύονται τα σχόλια που είναι σκοπίμως εκτός θέματος, άσχετα, προκλητικά και έχουν σκοπό να προκαλέσουν εκρηκτικές αντιδράσεις (Τρολ, Troll).
Το «Νομικά Ανάλατα» διατηρεί το δικαίωμα της απροειδοποίητης και αναιτιολόγητης φραγής (block) χρηστών που έχουν παραβιάσει τους όρους χρήσης.
(από τους Όρους Χρήσης)