Παραλογισμός και Αναλγησία
Οι Ένοπλες Δυνάμεις είναι ένα κόσμημα για κάθε χώρα που τιμά τον εαυτό της. Φυσικό και επόμενο είναι, λοιπόν, στην Ελλάδα ο ρόλος τους να έχει απαξιωθεί πλήρως.
Οι θυσίες που κάνουν καθημερινά οι ένστολοι σπανιότατα φτάνουν στα αυτιά του μέσου Έλληνα. Οι μνήμες ξεθωριάζουν εύκολα και ο σεβασμός που αποδίδεται στα σχετικά θέματα είναι επιεικώς ελλειπής.
Αν θέλει κανείς να δει τον πλήρη παραγκωνισμό του κύρους των Ελλήνων αξιωματικών, καθώς και την την επιτομή της δημοσιογραφικής ανευθυνότητας και αναλγησίας, δεν έχει παρά να μπει στην ιστοσελίδα της εγκυρότατης εφημερίδας "Το Βήμα", η οποία στο κεντρικό της θέμα ασχολείται με το ιστορικό μυθιστόρημα.
Ο τίτλος που κοσμεί το πρωτοσέλιδο γράφει:
Αφού αρχίζει με μία καθόλου τυχαία αναφορά στη χούντα, η εφημερίδα μας εξιστορεί ένα σωρό χαζομάρες που ξέρουμε και από πέρυσι, χωρίς κανένα απολύτως καινούργιο στοιχείο. Δε θέλω να χρησιμοποιώ αμφιλεγόμενο λεξιλόγιο όταν διατυπώνω τις απόψεις μου, αλλά επί του προκειμένου, ο ίδιος ο αρθρογράφος με έβγαλε από τον κόπο. Ο υπότιτλος του άρθρου τα λέει όλα:
"«Το Βήμα» φέρνει στο φως παρασκηνιακές διεργασίες, πρόσωπα, ονόματα και επιδιώξεις".
Αν προσέξατε πουθενά δεν αναγράφει για "στοιχεία" από όλα τα παραπάνω ή "ρεπορτάζ". Σωστό, γιατί από όλο το υλικό που διαβάσαμε σήμερα, ούτε κι εμείς είδαμε κάτι τέτοιο.
Δε χρειαζόταν όμως. Ο χορός του "θορύβου" είχε αρχίσει.
Το γραφείο τύπου του ΓΑΠ, πρώτο και καλύτερο, διέψευσε σήμερα τα περί πραξικοπήματος, κάτι που δεν είχε φυσικά την ευαισθησία να κάνει όταν είχε γίνει σχετική διαρροή στις ειδήσεις πέρυσι το Νοέμβριο.
Τόση έκταση πήραν σήμερα τα δημοσιεύματα, ώστε ακόμα και ο Α/ΓΕΕΘΑ προέβη σε σχετική δήλωση μέσω twitter:
Τέλος, ο νυν πρωθυπουργός έσπασε νέο ρεκόρ σε κλισέ και γενικολογίες με σημερινές του δηλώσεις λέγοντας:
"ο καλύτερος τρόπος να αποκρυβεί ένα σκάνδαλο είναι να εφευρεθεί ένα ψευτοσκάνδαλο και να πέσει όλη η προσοχή της κοινής γνώμης στο δεύτερο. Και ο πιο συνηθισμένος τρόπος να προστατευθούν οι ένοχοι είναι να κυνηγηθούν αθώοι. Γι αυτό λέω όλα στο φως και αμέσως. Για να αποκαλυφθεί όλη η αλήθεια"
Και δε θα μπορούσα να συμφωνώ περισσότερο.
Το σύνολο της "κοινής γνώμης" σήμερα ασχολείται με τους στρατιωτικούς, αλλά για το λάθος λόγο: πραξικοπήματα και άλλα παραμύθια από τη συλλογή "ΓΑΠ-Παπακωνσταντίνου και άλλες Ιστορίες για Νεοέλληνες".
Με τί θα έπρεπε να ασχολείται λοιπόν η κοινή γνώμη;
[Και] Με τους στρατιωτικούς φυσικά.
Αλλά όχι σε σχέση με τις κατασκευασμένες ειδήσεις για πραξικοπήματα, αλλά για τα πραγματικά προβλήματα και τους αγώνες τους.
Για να γίνω πιο συγκεκριμένος, τα μέλη των Ενόπλων Δυνάμεων, για πάρα πολλά χρόνια, παλεύουν υπό εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες.
Για ποιο λόγο;
1ον: για το δικαίωμά τους να έχουν επαγγελματικές ενώσεις.
2ον: για την - αυτονόητη - άσκηση του συνταγματικά κατοχυρωμένου δικαιώματός τους να συναθροίζονται ήσυχα και χωρίς όπλα.
Αυτονόητα θα μου πείτε...
Δυστυχώς όχι, θα σας απαντήσω. Και εξηγούμαι:
Στις 12-09-2012 διοργανώθηκε μία ακόμα συγκέντρωση από τον ΣΥΣΜΕΔ (Σύλλογος Υποστήριξης και Συνεργασίας Μελών Ενόπλων Δυνάμεων), ο οποίος είναι ο πρώτος φορέας που πραγματοποιεί το όνειρο των μελών των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων να μπορούν να εκφράσουν τις απόψεις τους πάνω σε θέματα που τους αφορούν.
Μέλη και των τριών σωμάτων (Στρατού Ξηράς, Αεροπορίας, Ναυτικού) με τις στολές τους, κατέβηκαν να διατρανώσουν την αντίθεσή τους με τις πολιτικές εξαθλίωσης του λειτουργήματός τους.
Για ακόμα μία φορά η συμμετοχή ήταν μαζική.
Αλλά η συμμετοχή αυτή συνέβη παρά το αρνητικό κλίμα που υπάρχει στις τάξεις των Ενόπλων Δυνάμεων.
Βλέπετε, για πάρα πολλά χρόνια, το "προοδευτικό" Ελλαδιστάν θεωρούσε αυτονόητη την αφαίρεση κάθε δικαιώματος έκφρασης στους στρατιωτικούς που έπαιρναν όρκο αίματος και πίστης προς την Πατρίδα.
Σε κάποιους φαίνεται φυσιολογικό να βάζουμε ανθρώπους να ρισκάρουν τη ζωή τους καθημερινά για μισθούς πείνας, και, όποτε εκείνοι θελήσουν να μιλήσουν για τα αυτονόητα, να τους επιβάλλουν - παράνομα και αντισυνταγματικά - περιορισμούς σε αυτά τα δικαιώματα.
Περιορισμούς που έφταναν μέχρι πολύ πρόσφατα (μέχρι την ΟλΑΠ 3/2012) στην ΠΛΗΡΗ κατάργηση συνταγματικών δικαιωμάτων όπως αυτό της σύστασης συνδικαλιστικών οργανώσεων, ελευθερίας έκφρασης γνώμης και των ειρηνικών συναθροίσεων.
Έτσι, ο Έλληνας έχει συνηθίσει τους αξιωματικούς του να μη μιλάνε ό,τι και αν συμβαίνει. Δεν πειράζει που κάθε χρόνο κάποιοι από αυτούς χάνουν τη ζωή τους χωρίς εμείς καν να το μαθαίνουμε, υπερασπιζόμενοι τα εθνικά μας κεκτημένα. Δεν πειράζει που ένας πιλότος (!) μαχητικού πληρωνόταν προ κρίσης με 800 € παραδίνοντας στο Κράτος κάθε έννοια ιδιωτικότητας και προσωπικής ζωής.
Η πεποίθηση ήταν εδραιωμένη σε όλα δυστυχώς τα στρώματα της κοινωνίας: οι στρατιωτικοί δεν πρέπει να συνδικαλίζονται/ συναθροίζονται/ εκφράζουν γνώμη
Απόρροια αυτής της δημοκρατικότατης άποψης ήταν και το αρνητικό κλίμα που προανέφερα, το οποίο συνίστατο σε φήμες προς τα μέλη των ενόπλων δυνάμεων για να μη συμμετέχουν σε τέτοιες "παράνομες" ενέργειες που συνιστούν "ποινικά και πειθαρχικά παραπτώματα".
Είναι όμως έτσι;
Η απάντηση είναι ρητή και κατηγορηματική:
Φυσικά και όχι!
Επειδή λοιπόν για πάρα πολλά χρόνια, η μοναδική διαμαρτυρία που διέθετε ένας στρατιωτικός ήταν η παραίτηση, κρίνω ότι δέον να αφιερωθεί μία μικρή ανάρτηση σε αυτό το θέμα.
Πρώτον, διότι θεωρώ χρήσιμο να υπάρχει ένας μίνι νομικός οδηγός σε απλή γλώσσα για τους ανθρώπους που θέλουν να παλέψουν για τα κεκτημένα συνταγματικά δικαιώματά τους, αλλά φοβούνται και νοιώθουν ενοχές ότι με κάποιο τρόπο "προδίδουν" το ρόλο τους και ατιμάζουν τη στολή τους.
Δεύτερον, διότι έχω προσωπική ευαισθησία σε κάθε περιορισμό συνταγματικών δικαιωμάτων αυτών των ανθρώπων, που δίνουν τα πάντα χωρίς να παίρνουν καν αυτά που δικαιούνται.
Τρίτον, γιατί όπως έχω γράψει και αλλού:
"Οι άνθρωποι που φυλάνε τα σύνορα και δίνουν όρκο αίματος για την Ελλάδα πρέπει να ακούγονται.
Είναι θέμα δημοκρατίας, πολιτισμού και - αν τα άλλα δεν αγγίζουν κανένα μας - τιμής.
Σ' αυτή την προσπάθεια των ενόπλων δυνάμεων να έχουν λόγο για τα εθνικά θέματα, και να έχουν τρόπους έκφρασης διαφωνίας για τα τεκταινόμενα στη χώρα, οι οποίοι να είναι πιο ήπιοι από την παραίτηση, θα με βρίσκουν πάντα αρωγό."
Πάμε λοιπόν:
Έχουν τα Μέλη των Ενόπλων Δυνάμεων δικαίωμα στο Συνδικαλισμό, στις Συναθροίσεις και στην Εκφραση Γνώμης;
Ναι.
Τόσο φυσική έρχεται η απάντηση, που αναρωτιέμαι ποιος νομικός θα τολμούσε να αμφισβητήσει ποτέ κάτι τέτοιο.
Το δικαίωμα του συνέρχεσθαι και συνεταιρίζεσθαι
Που κατοχυρώνονται;
άρ. 11 Συντάγματος:
«1. Οι Έλληνες έχουν το δικαίωμα να συνέρχονται ήσυχα και χωρίς όπλα. [...]»
άρ. 12 Συντάγματος:
«1. Οι Έλληνες έχουν το δικαίωμα να συνιστούν ενώσεις και μη κερδοσκοπικά σωματεία, τηρώντας τους νόμους, που ποτέ όμως δεν μπορούν να εξαρτήσουν την άσκηση του δικαιώματος αυτού από προηγούμενη άδεια. [...]»
άρ. 11 Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (εφεξής ΕΣΔΑ):
«Άρθρo 11 - Ελευθερία τoυ συvέρχεσθαι και συvεταιρίζεσθαι
1. Παv πρόσωπov έχει δικαίωμα εις τηv ελευθερίαv τoυ συvέρχεσθαι ειρηvικώς και εις τηv ελευθερίαv συvεταιρισμoύ συμπεριλαμβαvoμέvoυ τoυ δικαιώματoς ιδρύσεως μετ' άλλωv συvδικάτωv και πρoσχωρήσεως εις συvδικάτα επί σκoπώ πρoασπίσεως τωv συμφερόvτωv τoυ.
2. Η άσκησις τωv δικαιωμάτωv τoύτωv δεv επιτρέπεται vα υπαχθή εις ετέρoυς περιoρισμoύς πέραv τωv υπό τoυ vόμoυ πρoβλεπoμέvωv και απoτελoύvτωv αvαγκαία μέτρα εv δημoκρατική κoιvωvία, και τηv εθvικήv ασφάλειαv, τηv δημόσιαv ασφάλειαv τηv πρoάσπισιv της τάξεως και πρόληψιv τoυ εγκλήματoς, τηv πρoστασίαv της υγείας και της ηθικής, ή τηv πρoστασίαv τωv δικαιωμάτωv και ελευθεριώv τωv τρίτωv. Τo παρόv άρθρov δεv απαγoρεύει τηv επιβoλήv voμίμωv περιoρισμώv εις τηv άσκησιv τωv δικαιωμάτωv τoύτωv υπό μελώv τωv εvόπλωv δυvάμεωv της αστυvoμίας ή τωv διoικητικώv υπηρεσιώv τoυ Κράτoυς.»
Το δικαίωμα έκφρασης γνώμης
Που κατοχυρώνεται;
άρ. 5 Συντάγματος:
«1. Καθένας έχει δικαίωμα να αναπτύσσει ελεύθερα την προσωπικότητά του και να συμμετέχει στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή της Χώρας, εφόσον δεν προσβάλλει τα δικαιώματα των άλλων και δεν παραβιάζει το Σύνταγμα ή τα χρηστά ήθη.»
άρ. 10 ΕΣΔΑ:
«Άρθρo 10 - Ελευθερία έκφρασης
1. Παv πρόσωπov έχει δικαίωμα εις τηv ελευθερίαv εκφράσεως. Τo δικαίωμα τoύτo περιλαμβάvει τηv ελευθερίαv γvώμης ως και τηv ελευθερίαv λήψεως ή μεταδόσεως πληρoφoριώv ή ιδεώv, άvευ επεμβάσεως δημoσίωv αρχώv και ασχέτως συvόρωv. Τo παρόv άρθρov δεv κωλύει τα Κράτη από τoυ vα υπoβάλωσι τας επιχειρήσεις ραδιoφωvίας, κιvηματoγράφoυ ή τηλεoράσεως εις καvovισμoύς εκδόσεως αδειώv λειτoυργίας.
2. Η άσκησις τωv ελευθεριώv τoύτωv, συvεπαγoμέvωv καθήκovτα και ευθύvας δύvαται vα υπαχθή εις ωρισμέvας διατυπώσεις, όρoυς, περιoρισμoύς ή κυρώσεις, πρoβλεπoμέvoυς υπό τoυ vόμoυ και απoτελoύvτας αvαγκαία μέτρα εv δημoκρατική κoιvωvία δια τηv εθvικήv ασφάλειαv, τηv εδαφικήv ακεραιότηταv ή δημoσίαv ασφάλειαv, τηv πρoάσπισιv της τάξεως και πρόληψιv τoυ εγκλήματoς, τηv πρoστασίαv της υπoλήψεως ή τωv δικαιωμάτωv τωv τρίτωv, τηv παρεμπόδισιv της κoιvoλoγήσεως εμπιστευτικώv πληρonoριώv ή τηv διασφάλσισιv τoυ κύρoυς και αμερoληψίας της δικαστικής εξoυσίας.»
Άλλοι περιορισμοί
άρ. 29 § 3 Συντάγματος:
«3. Απαγορεύονται απολύτως οι οποιασδήποτε μορφής εκδηλώσεις υπέρ ή κατά πολιτικού κόμματος στους δικαστικούς λειτουργούς και σε όσους υπηρετούν στις ένοπλες δυνάμεις και στα σώματα ασφαλείας. Απαγορεύονται απολύτως οι οποιασδήποτε μορφής εκδηλώσεις υπέρ ή κατά πολιτικού κόμματος, κατά την άσκηση των καθηκόντων τους, στους υπαλλήλους του Δημοσίου, οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης, άλλων νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου ή δημόσιων επιχειρήσεων ή επιχειρήσεων οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης ή επιχειρήσεων η διοίκηση των οποίων ορίζεται άμεσα ή έμμεσα από το Δημόσιο με διοικητική πράξη ή ως μέτοχο.»
Μπορούν να επιβληθούν περιορισμοί λόγω της φύσεως του λειτουργήματός τους;
Όπως προκύπτει και από απλή ανάγνωση των ανωτέρω άρθρων, ναι.
Αλλά όλα τα μέλη των ενόπλων δυνάμεων πρέπει να έχουν υπόψη τους κάτι:
Κανένας περιορισμός δε μπορεί να φτάνει μέχρι του σημείου της πλήρους καταργήσεως αυτών των δικαιωμάτων τους.
Με πιο απλά λόγια:
Δε νομιμοποιούνται να κλείνουν λιμάνια και αεροδρόμια, όμως συνδικαλισμός πρέπει να υπάρχει.
Δε νομιμοποιούνται να απεργούν, αλλά διαμαρτυρία πρέπει να μπορούν να εκφράσουν.
Δε νομιμοποιούνται να κοινοποιούν μυστικά του Κράτους εμπιστευμένα σ’ αυτούς λόγω της θέσεώς τους, όμως η ελευθερία της γνώμης τους σε οποιοδήποτε άλλο – μη διαβαθμισμένο – θέμα είναι προστατευμένη.
Αυτά τα δικαιώματα αναγνωρίζονται από τα Ελληνικά Δικαστήρια;
Φυσικά. Η νομολογία των Ελληνικών Δικαστηρίων βρίθει αποφάσεων που ακυρώνουν πειθαρχικές ποινές που επιβλήθηκαν σε μέλη των Ενόπλων Δυνάμεων λόγω της άσκησης των ως άνω συνταγματικά κατοχυρωμένων δικαιωμάτων τους.
Ενδεικτικά παρατίθενται – κατά την κρίση μας – κάποιες από τις σημαντικότερες αποφάσεις ελληνικών δικαστηρίων:
Για το δικαίωμα έκφρασης γνώμης
Συμβούλιο της Επικρατείας 573/2005 (Α΄ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΝΟΜΟΣ)
Κρίθηκε ότι μη νόμιμα επιβλήθηκε στον εφεσίβλητο πειθαρχική ποινή για αποστολή επιστολής στον τύπο βάσει των άρθρων 7 παρ. 1 στοιχ. β΄ και 9 παρ. 2 εδ. γ΄ περ. 4 του Κανονισμού Πειθαρχίας της Ελληνικής Αεροπορίας (με τις οποίες χαρακτηρίζεται ως πειθαρχικό παράπτωμα η χωρίς έγκριση της Υπηρεσίας δημοσίευση γνώμης και απαγορεύεται στους στρατιωτικούς να προβαίνουν σε δηλώσεις στον τύπο ή να δημοσιεύουν οτιδήποτε σε αυτόν χωρίς άδεια του Υπουργού Εθνικής Αμυνας), γιατί οι διατάξεις αυτές είναι ανίσχυρες ως αντικείμενες στο Σύνταγμα και την ΕΣΔΑ.
Διοικητικό Εφετείο Αθηνών 2/2009 (Α΄ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΝΟΜΟΣ)
Επιβολή ποινής αργίας σε περίπτωση δημόσιας διαμαρτυρίας αστυνομικού σε τηλεοπτικούς και ραδιοφωνικούς σταθμούς για την παράλειψη μεταθέσεώς του έναντι άλλων συναδέλφων του, στις οποίες άφηνε υπαινιγμούς σε βάρος της ηγεσίας της ΕΛ.ΑΣ. Κρίση ότι οι διατάξεις που απαγορεύουν στους αστυνομικούς τη δημοσίευση δηλώσεως ή γνώμης στον Τύπο χωρίς άδεια των προϊσταμένων τους, είναι ανίσχυρες γιατί αντίκεινται στο συνταγματικό ατομικό δικαίωμα της ελευθερίας της γνώμης και στο άρ. 10 της Σύμβασης της Ρώμης κι ως εκ τούτου η σχετική επιβολή ποινής είναι άκυρη.
Για τα δικαίωματα του συνεταιρίζεσθαι και του συνέρχεσθαι
Η πιο σημαντική απόφαση Ελληνικού Δικαστηρίου στο θέμα μέχρι σήμερα είναι η ΟλΑΠ 3/2012. Με αυτή την απόφαση αναγνωρίσθηκε το δικαίωμα των Ελλήνων πολιτών Μελών των Ενόπλων Δυνάμεων να συνιστούν ενώσεις προσώπων. Παράλληλα, επικυρώθηκε το καταστατικό του προαναφερθέντος ΣΥΣΜΕΔ, μία επικύρωση που είναι πάρα πολύ σημαντική, καθώς αναγνωρίζει επίσης το δικαίωμα του Συνδέσμου να επιδιώκει τους στόχους του διοργανώνοντας συγκεντρώσεις (άρ. 3 στοιχ. 2 του Κατασταστικού, το οποίο αναφέρεται και στην απόφαση).
ΟλΑΠ 3/2012 (Α΄ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΝΟΜΟΣ, ΕΦΑΔ 2012/482 , ΧΡΙΔ 2012/418)
Ένοπλες Δυνάμεις. Συνταγματικό δικαίωμα των Ελλήνων πολιτών να συνιστούν ενώσεις προσώπων και σωματεία. Εγγύηση του κράτους για το δικαίωμα του ανθρώπου αφενός ως ατόμου και αφετέρου ως μέλους του κοινωνικού συνόλου. Κατοχύρωση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθεριών από την ΕΣΔΑ. Το δικαίωμα του συνεταιρίζεσθαι δεν εξαρτάται από προηγούμενη άδεια κρατικής ή άλλης αρχής ή αν υφίσταται ένας τέτοιος νόμος, τότε αυτός δεν εφαρμόζεται ως ερχόμενος σε αντίθεση με το Σύνταγμα. Υπηρετούντες στις Ένοπλες Δυνάμεις. Η πλειοψηφία του δικαστηρίου έκρινε ότι δεν αποτελούν ειδική κατηγορία Ελλήνων πολιτών. Αυτό σημαίνει ότι ισχύουν οι ίδιες ακριβώς ρυθμίσεις για τα ατομικά ή κοινωνικά δικαιώματα όλων των Ελλήνων πολιτών, με την επιφύλαξη των διατάξεων του Συντάγματος, με τις οποίες θεσπίζεται η κομματική ουδετερότητα των στρατιωτικών, (άρθρ. 29 § 3), τα κωλύματα εκλογιμότητάς τους (άρθρο 56 §§ 1, 3 και 4) και η υπαγωγή τους στην δικαιοδοσία των στρατιωτικών δικαστηρίων (άρθρο 96 § § 4 και 5).Ενδεχόμενοι περιορισμοί στο δικαίωμα του συνεταιρίζεσθαι επιτρέπονται, εφόσον δικαιολογούνται από την αρχή της αναλογικότητας. Αναιρείται η προσβαλλόμενη απόφαση, γιατί, σύμφωνα με την πλειοψηφία, οι υπηρετούντες στις Ένοπλες Δυνάμεις υπόκεινται στο ίδιο ρυθμιστικό πλαίσιο του δικαιώματος του συνεταιρίζεσθαι, όπως κάθε Ελληνας πολίτης και εφαρμόζονται οι διατάξεις των αρ. 78 επ. του ΑΚ, τις οποίες δεν εφάρμοσε η προσβαλλόμενη απόφαση. (Αναιρεί την υπ΄ αριθμ. 7666/2006 απόφαση ΕφΑθ). Παραπέμφθηκε στην Ολομέλεια με την υπ` αριθμ. 519/2010 απόφαση Δ` Τμήματος.
Συμπέρασμα
Τα Μέλη των Ενόπλων Δυνάμεων έχουν αναφαίρετο και συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα στο συνδικαλισμό, στις συναθροίσεις και στην έκφραση της γνώμης τους, όσο σέβονται τους επίσης συνταγματικά κατοχυρωμένους περιορισμούς της κομματικής ουδετερότητας. Κάθε αντίθετη διάταξη νόμου, σύμφωνα με την οποία επιβάλλονται ποινικές ή πειθαρχικές κυρώσεις είναι αντίθετη προς το Σύνταγμα και την ΕΣΔΑ.
Το άρθρο έχει μόνο ηθικά/πατρικά δικαιώματα. Μοιραστείτε το ελεύθερα ως έχει ή τροποποιήστε το, αρκεί να μη χάνεται το νόημά του και να αναφέρεται το όνομα του εκδότη μαζί με ένα σύνδεσμο επιστροφής στην παρούσα σελίδα.
Αξίζει να δείτε παρακάτω (στο βίντεο) το μοναδικό ρεπορτάζ που έγινε στα ελληνικά ΜΜΕ για τη συγκέντρωση της 12-9-2012
Γράφει ο Σπυρίδων Αδάμ (πηγή)
δεν χρειάζονται σχόλια στο θαυμάσιο άρθρο του Σπυρίδωνα. απαιτείται όμως η υποβολή του εξής ερωτήματος: εμείς οι μεγαλύτεροι είδαμε την στράτευσή μας ως υποχρεώση έναντι ενός ανάλγητου κράτους. Στην αυγή του νέου μεσαίωνα μήπως οι νέοι μας πρέπει να δουν την στράτευσή τους ως δικαίωμα; μήπως πρέπει να προβληματιστούν γιατί αυτοί οι μισθοφορικοί στρατοί και ποιόν εξυπηρετούν; μήπως πρέπει να απαιτήσουν την γνώση των οπλικών συστημάτων που είναι στραμμένα εναντίον της ειρήνης όλης της ανθρωπότητας;
ΑπάντησηΔιαγραφή